پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از روایاتی که اتباع احمد اسماعیل بصری برای اثبات مهدیین و مهدی اول می آورند روایت زیر می باشد: «ثُمَّ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى الْحُسَيْنِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فَقَالَ: يَا سَلْمَانُ، مَهْدِيُّ أُمَّتِي الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً مِنْ وُلْدِ هَذَا. إِمَامُ بْنُ إِمَامٍ، عَالِمُ بْنُ عَالِمٍ، وَصِيُّ بْنُ وَصِيٍّ، أَبُوهُ الَّذِي يَلِيهِ إِمَامٌ وَصِيٌّ عَالِمٌ. قَالَ: قُلْتُ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ، الْمَهْدِيُّ أَفْضَلُ أَمْ أَبُوهُ قَالَ: أَبُوهُ أَفْضَلُ مِنْهُ. لِلْأَوَّلِ مِثْلُ أُجُورِهِمْ كُلِّهِمْ لِأَنَّ اللَّهَ هَدَاهُمْ بِهِ. أَيُّمَا دَاعٍ دَعَا إِلَى هُدًى فَلَهُ أَجْرُهُ وَ مِثْلُ أُجُورِ مَنْ تَبِعَهُ لَا يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَيْئاً.[1] سپس پيامبر (صلى اللَّه عليه و آله) دست مبارك را بر امام حسين (عليه السلام) زد و فرمود: اى سلمان، مهدى امت كه زمين را از عدل و داد پر مى‏ كند همان طور كه از ظلم و جور پر شده باشد، از فرزندان اين است. امام پسر امام، عالم پسر عالم، وصى پسر وصى است. پدرش كه قبل از اوست امام و وصى و عالم است‏. عرض كردم: اى پيامبر خدا، مهدى افضل است يا پدرش؟ فرمود: پدرش از او افضل است. برای امام اول و امام قبل آنان‏ مثل اجر همه آنان را دارد؛ چرا كه خداوند بوسيله آن امام قبلی آن سایرین را هدايت كرده است‏. (یعنی چون هر امامی امام بر ایمه ی بعد از خود نیز هست) و هر كس به هدايتى دعوت كند اجر خود و مثل اجر كسانى كه تابع او شده ‏اند را خواهد داشت، بدون آنكه از اجر آنان كم شود.»

فرقه احمدالحسن از دو فراز این روایت استفاده کرده اند؛ 1. «ابوه الذی یلیه» که قبلا بحث آن آمد.[2]
2. قسمت بعدی که به آن تمسک می کنند «ابوه افضل منه» است. آن ها می گویند طبق روایات امام مهدی (عجل‌الله‌فرجه) غیر از سه امام اول افضل است پس نمی تواند منظور از «ابوه» امام حسن عسکری (علیه‌السلام) باشد.

نخست: در روایات سه وجه افضلیت داریم که به شرح زیر است:

1. از یک حیث، هر امامی افضل از امام بعد است زیرا امام اوست.

2. از حیث دیگر قائم (علیه‌السلام) افضل از ائمه‌ی تسعه (علیهم‌السلام) می باشد زیرا قائم (علیه‌السلام) و موعود الهی است.

3. ازحیث دیگری تمام ائمه (علیهم‌السلام) در فضل و منزلت یکسان می باشند.

واضح است که مقصود در روایت سلیم مورد اول می باشد و منظور حضرت قائم (عجل‌الله‌فرجه) می‌باشند و این افضلیت ناظر به وجهی از مقامات ائمه (علیهم‌السلام) نسبت به یکدیگر می باشد.

برای قسم دوم و سوم نیز روایات بسیار زیادی از اهلبیت (علیهم‌السلام) وارد شده اشت که تنها برای نمونه به روایتی اشاره می کنیم: «از حسين بن علی (عليهماالسلام) روايت است كه فرمود: من و برادرم بر جدّم رسول خدا (صلّى‌اللَّه‌عليه‌وآله) وارد شديم و آن حضرت مرا بر يك زانو و برادرم را بر زانوى ديگرش نشانيد، سپس ما را بوسيد و گفت: پدرم به قربان شما دو امام شايسته باد! خداى تعالى شما را از وجود من و پدرتان اختيار كرد و اى حسين! خداوند از صلب تو نه امام برگزيد كه نهمين آنها قائم ايشان است و همه آنها در فضيلت و منزلت نزد خداى تعالى برابرند.»[3]

دوم: منظور از ابوه، شخص امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و یا امام حسین (علیه‌السلام) می باشد.

پی نوشت:

[1]. کتاب سلیم، سلیم بن قیس هلالی، ص 430.
[2]. «هیچ روایتی دال بر امامت مهدیین وجود ندارد»
[3]. كمال الدين و تمام النعمة، ج‏1، ص: 269.