پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همسر شهید دارایی می گوید: «همیشه با محبتی خاص به من می گفت: زهرا جان هر وقت می روم حاشیه شهر، وضع سخت زندگی مردم را می‌بینم، دلم می‌گیرد و سنگین می‌شوم، اما همین که توی این راه سخت، همراه و حامی مثل تو دارم، خدا را شکر می‌کنم. تعریف از ظاهر برای هر خانمی خوشایند است، اما این جمله همسرم یک پیام مهم برایم داشت؛ همدل بودیم و یک دل. ما اخلاق مشترک خیلی داشتیم؛ مثلاً اینکه هیچ وقت حسرت زندگی کسی را نخوردیم. تربیت‌های خانوادگی ما، شکر خدا خیلی به هم نزدیک بود.»

او خاطره ای تعریف می کند و دلش گرم است که همسرش از او راضی بوده است: «موادغذایی، وسایل و لباسی که فکر می کردم برای زندگی ما اضافه است و خانواده کوچک ما، بدون آن هم اموراتش می‌گذرد و در عوض همان می‌تواند نیاز کسی را رفع و آبروی نیازمندی را حفظ کند، به همسرم می‌دادم و می‌گفتم به مسجد ببر و به یک نیازمند یا به خانواده‌های حاشیه شهر برسان. از شادی می‌خندید و می‌گفت: خدا را شکر که با منی زهرا ...»