پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از وظایفی که پروردگار عالم برای مسلمانان تعیین و تکلیف کرده است، آموزش و یادگیری دین و فهم آن به صورت تخصصی است.
خدای رحمان با اشاره به این وظیفه خطیر و الهی می‌فرماید: «وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِینْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِیتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیهِمْ لَعَلَّهُمْ یحْذَرُونَ [توبه/122] و شایسته نیست مؤمنان همگى [براى جهاد] كوچ كنند. پس چرا از هر فرقه‌اى از آنان، دسته‌اى كوچ نمى‌كنند تا [دسته‌اى بمانند و] در دین آگاهى پیدا كنند و قوم خود را - وقتى به سوى آنان بازگشتند بیم دهند- باشد كه آنان [از كیفر الهى ] بترسند؟»

بر اساس این آیه شریفه، آموزش و فرا گرفتن علوم دینی برای مؤمنین و مسلمانانی که در این زمینه استعداد دارند وجوب شرعی دارد. قطعاً جهاد و مبارزه با کفار و مشرکین در میدان جنگ و حرب واجب است.
اما پشتوانه‌ی شریعت و مذهب مبین، فقها و علمای دین هستند که با هجرت برای آموزش دین و سپس تعلیم آن به دیگران، سبب می‌شوند که از احکام و دستورات الهی محافظت شود.
با توجه به آنچه بیان شد، حوزه علمیه با آموزش تخصصی در این زمینه، حفاظت و حراست از دین را به عهده گرفته و تعالیم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ائمه‌ی معصومین (علیهم‌السلام) را به افرادی که شایستگی تفقه در دین دارند، آموزش می‎دهد.