در عرفان حلقه بر اين باورند كه نماز، خواندنی نيست؛ بلكه اقامه كردنی است. به طوری كه در قرآن آمده است: «اَقيمُوا الصَّلاة[43/بقره] نماز را به پا داريد» و نفرمود:(إقرئوا الصلاة؛ نماز را بخوانيد!) چون نماز حقيقتی است بر پا كردنی نه خواندنی! و انسان بايد دائم الوصل باشد و باید از خواندن، عبور کرد و به وصل شدن رسید و کسی که وصل شود دیگر لزومی به انجام دادن اعمال جوارحی ندارد!
طاهری در آثار خود برای تفاوت قائل شدن ميان اقامه نمودن نماز و خواندن آن می گويد: «الصلوة را اتصالی يافتم بين خود و او كه می خواهم مقيم آن باشم و با آن ساكن سر كوی او شوم؛ می خواهم مقيم اتصالش باشم تا حضورش را دريابم. الصلوة اتصال با اوست و اتصال برقرار كردنی است، نه خواندنی و اتصال مقيم می خواهد؛ پس با خواندن، آغاز كردم تا به مقيم شدن برسم.»[1]

در پاسخ بايد گفت كه خداوند متعال در اين نوع تعبير از قرآن كريم اشاره به اهميت زنده نگه داشتن و احيا نمودن نماز دارد، حقیقت أَقِيمُوا الصَّلاةَ (نماز را بپا داريد) این است که فقط خودتان نمازخوان نباشيد، بلكه چنان كنيد كه آئين نماز در جامعه انسانى گسترده و فراگیر شده و مردم با عشق و علاقه به سوى آن بيايند. البته نماز با حضور و توجه قلب، دارای اهمیت زیادی است؛ ولی این به معنای آن نیست که اگر کسی احساس خوش آیندی از نماز خود نداشته باشد، می تواند نماز را ترک کند، تا به وسیله آن بتواند  به نماز با کیفیت برسد.

متاسفانه افرادی هم چون محمدعلی طاهری سرکرده فرقه حلقه، بدون داشتن حداقل سواد، در زمینه مباحث مربوط به دین و قرآن، وارد مباحثی شده است که نتیجه‌ای جز به انحراف کشاندن افراد چیز دیگری در پی نداشته است.

پی‌نوشت:

[1]. محمدعلی طاهری، چند مقاله، تاملي درباره الصلوة ص ۲۱.