یاد گرفتن و آموزش علوم ساحری برای ایجاد اختلاف بین انسان ها و به وجود آوردن مشکلات شخصی و اجتماعی در زندگی آن ها نه نتها جایز نیست بلکه در روایات ائمه معصومین(علیهم‌السلام) در مرتبه کفر به خدا شمرده شده است.

در روایتی از امام علی(علیه‌السلام) آمده است: «مَن تَعَلَّمَ شَيئا مِنَ السِّحرِ قَليلاً أو كَثيرا فَقَد كَفَرَ، و كانَ آخِرَ عَهدِهِ بِرَبِّهِ، و حَدُّهُ أن يُقتَلَ إلاّ أن يَتُوبَ[1] هر كه چيزى از جادو بياموزد، كم يا زياد، كافر است و [اين] پايان عهد او با پروردگارش باشد و كيفرش آن است كه كشته شود، مگر اينكه توبه كند.»

برای گرفتار نشدن در سحر احتمالی از ناحیه معصومین دستوراتی رسیده است که به راحتی می توان با عمل کردن به آن ها سحر را از بین برد. از جمله آن ها: دادن صدقه، خواندن چهار قل(سوره های توحید، فلق، کافرون و ناس) قرائت آیت‌الکرسی(آیه 255 سوره بقره) و توکل به خدا و توسل به امامان معصوم(علیهم‌السلام) است.

پی‌نوشت:

[1]. علامه مجلسی، بحارالأنوار، جلد2، ص 210، حدیث79.