پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ «قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا.[کهف/110] بگو: جز این نیست که من مانند شما بشری هستم. تنها فرق من با شما این است که به من وحی می‌رسد که خدای شما خدای یکتاست، پس هر کس به لقای (رحمت) پروردگارش امیدوار است باید نیکوکار شود و هرگز در پرستش خدایش احدی را با او شریک نگرداند.»

یعنی نگویید که این خود خداست، پسر خداست، پدر خداست، پسر خاله‌ی خداست، فرشته‌ای به صورت انسان است و خلاصه بشر نیست. چرا من نیز مثل شما از جنس بشر (شکل ظاهری و خلقتی انسان) هستم. از امتزاج نطفه زن و مرد خلق شدم، از مادر به دنیا آمدم، کودکی و نوجوانی و جوانی پشت سر گذاشتم، بدن و جسمی مثل شما دارم، می‌خورم، می‌خوابم، بیمار و تندرست می‌شوم. اما همان ادامه آیه مبنی بر «يُوحَى إِلَيَّ – به من وحی می‌شود»، یعنی خیلی فرق‌ها با شما و دیگران دارم، به لحاظ خلقت بشری مثل شما هستم، نه به هر لحاظ.