پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طبق آموزه های عرفان کیهانی، برآورده شدن خواسته و حاجت باید از طریق شعور کیهانی انجام شود. به عبارتی درعرفان کیهانی انسان صرفاً از طریق اتصال به شبکه شعور کیهانی می تواند حوائج خود را برآورده سازد. 

در حقیقت مَسترهای این فرقه، اتصال به شعور کیهانی را نوعی دعا کردن می دانند. آنان به افراد توصیه می کنند به حلقه فرادرمانی متصل شده و بعد از اتصال، اثر چیزی که در عرفان حلقه دعا می خوانند، به مرحله دریافت رسیده و به دنبال آن درمان فرد بیمار اتفاق می افتد.

ناگفته نماند که فرادرمانی در حقیقت روشی است که در آن از نیروهای شیطانی و اجنه برای رسیدن به مقصود استفاده می شود. عوامل حلقه به بهانه درمان، با تلقین اصطلاحاتی چون تسلیم و شاهد بودن، دانش پژوهان را کاملاً خلع سلاح کرده و از این طریق موجودات غیر ارگانیک را به زندگی آنان وارد می کنند.

شعور کیهانی در تعریف عرفان حلقه، همان انرژی نهفته ای است که در جهان مادی وجود دارد. از دیدگاه عرفان حلقه، جهان مادی از شعور آفریده شده و این شعور حقیقتاً در درون آن وجود دارد. محمدعلی طاهری سرکرده این فرقه در این باره می گوید: «جهان هستی مادی، از شعور آفریده شده و تمامی اجزا و ذرات آن دارای شعور هستند.»[1] با توجه به این تعریف، شعور کیهانی هرگز نمی تواند حقیقت متعالی باشد، زیرا جوهره‌ی اصلی جهان، ماده بوده و تمام آن از ماده به وجود آمده است.

طاهری در جای دیگری می گوید: «شعور کیهانی در حقیقت میلی درونی است که هر ذره را به رقص و حرکت وادار می‌ کند؛ و حقیقتی را که به صورت ماده به نظر ما می‌ رسد، پویا می‌ سازد.»[2]

در حقیقت ادعای اصلی عرفان حلقه این است که توانایی اتصال مردم به شعور کیهانی را داشته و از این طریق آنان را به تعالی و کمال می رساند. از نظر سرکرده فرقه حلقه، این شعور همان رحمت عام خداوند است که تمامی موجودات را فراگرفته و اتصال به آن، همان راه خداشناسی است.[3]

این ادعای طاهری در حالی است که در اساس‌نامه‌ی عرفان حلقه، شعور کیهانی یا هوشمندی الهی دارای دو شبکه‌ی منفی و مثبت است.[4] در این صورت اگر شبکه‌ی شعور کیهانی را به تعبیر عرفان حلقه همان رحمت عام خدا یا شعور الهی بدانیم، باید آن را مشتمل بر جنبه‌های منفی و مثبت در نظر بگیریم، در حالی که چنین برداشتی خطایی فاحش و انحرافی بزرگ در راه خداشناسی است.

باید گفت: اساساً رحمت منفی یا شعور منفی در عالم وجود ندارد، خصوصاً این که جنبه منفی آن به خداوند نیز نسبت داده ‌شود. به عبارتی قهر خداوند بالذات جنبه منفی ندارد، بلکه این عملکرد بنده است که منفی بوده و او را گرفتار قهر الهی می‌سازد. بنابراین قهر خداوند کاملاً مثبت است و از حکمت، قدرت و عدالت او منشاء می‌گیرد. یعنی انسان هایی که از رحمت خداوند برخوردار می‌گردند، ممکن است عمل آن ها منفی یا مثبت باشد.

بنابراین طبق مبانی عرفان حلقه، فقط شعور کیهانی نیازهای انسان را برآورده کرده و خداوند متعال در این میان هیچ نقشی ندارد.

به عبارتی نقش و جایگاه شعور کیهانی از خداوند بالاتر بوده و اصلاً خداوند هیچ نقش برجسته ای در رفع حوائج و خواسته های انسان ها ندارد، چون در عرفان حلقه انسان به شعور کیهانی متصل می شود نه خداوند. درحالی که در معنویت اصیل و اسلامی، چیزی با عنوان شعور کیهانی که انسان بتواند به او متصل شده و حاجت خود را برآورده کند، به هیچ وجه وجود ندارد؛ و  همه انسان ها باید به خداوند متصل شده و درخواست خود را عرضه کنند. همچنین شعور کیهانی که درفرقه حلقه این همه مورد تاکید قرار گرفته است، امری مبهم وصرفاً ساخته و پرداخته ذهن سرکرده این فرقه است.

پی نوشت:

[1]. طاهری محمدعلی، انسان از منظری دیگر، نشر ندا، ص69.
[2]. همان، ص59. 
[3]. همان، ص 15تا18.
[4]. عرفان کیهانی (حلقه)، نشر ماندگار، ص93.