پایگاه جامع فرق ادیان ومذاهب: شاهد و تسلیم بودن در عرفان انحرافی حلقه برای اتصال از عوامل مهمی است که طاهری و مسترها همواره بر آن تأکید می‌ورزند: «تسلیم در حلقه، تنها شرط تحقق موضوع حلقه‌ی مورد نظر است؛ در غیر این‌صورت، باید از توان‌های فردی استفاده شود که آن نیز محدودیت خواهد داشت.»[1]

در عرفان عملی این فرقه که استعداد و لیاقت‌های فردی، دین و مذهب، گنه‌کاری و بی‌گناهی، پاکی و ناپاکی و... در بهره‌مندی فرد از رحمت عام الهی دخالتی ندارد، چه تضمینی وجود دارد که تسلیم شدن در حلقه به معنای تسلیم شدن در برابر خداوند، یا نیروی الاهی و یا حتی شعور کیهانی باشد؟ این، به معنای شاهد بودن و بلکه استقبال و پذیرش محض است.

شاهد، کسی است که نظاره‌گر باشد و در امر نظاره‌گری می‌انجامد. واقعیت و حقیقت را بتواند ببیند، بی‌طرف بوده، پیش داوری نداشته باشد؛ در زمان حال حاضر حضور داشته، شرطی نشده، آزاد (استفاده نکردن از مواد توهم‌زا) و تسلیم باشد (انجام ندادن هرکاری در حلقه).[2] بنابراین شاهد و تسلیم بودن از ارکان اصلی حضور در فرقه و به طور کلی و به طور خاص در زمان اتصال است. هرکس که به کلاس‌ها وارد می‌شود، چه برای درمان‌گری و چه درمان‌گیری، لازم است شاهد و تسلیم باشد و به هیچ وجه موضع‌گیری و اما و اگر و چون و چرایی در آموزه‌ها و افعال فرقه کیهانی نداشته باشد و چنان‌چه کسی در مقابل تعالیم فرقه تسلیم نباشد و یا با مسائل آن تناقض و یا تعارضی داشته، با پرسش‌های پی‌در‌پی از مستر، خواهان پاسخی برای رفع ابهام‌هایش و یا به دنبال اقناع حداقلی در این کلاس‌ها باشد، به شاهد و تسلیم بودن امر می‌شود. و مستر به او می‌گوید، هنوز استارت این موضوع برای شما نخورده است و در دوره‌های بالاتر حلقه‌ی آن تفویض می‌شود. یا به راه‌های گوناگون به او تفهیم می‌کند که به زودی به آگاهی و ادراک آن مطلب خواهد رسید![3]
این نکته را باید یادآور شویم؛ پاسخ ندادن درست و منطقی به پرسش‌های اعضا از نشانه‌های بارز فرقه‌هاست که عرفان حلقه‌ای‌ها نیز این‌گونه هستند.

پی‌نوشت:

[1]. عرفان کیهانی (حلقه)، محمد علی طاهری، انتشارات اندیشه ماندگار، قم، ص 100.
[2]. انسان از منظر دیگر، انتشارات عرفان کیهانی، بی‌جا، چاپ 9، ص 85.
[3]. برای اطلاع بیشتر؛ حلقه اسارت، جمعی از اساتید حوزه و دانشگاه، تسنیم اندیشه، ص 82.