ژست‌های به ظاهر خیرخواهانه را بسیار در بین گروه‌های تبشیری می‌توان مشاهده کرد. این که گفته می‌شود "به ظاهر خیرخواهانه" و برای آن اصالتی قائل نیستیم به خاطر رصدهای بسیار و فهمیدن پشت پرده‌ و عقاید حقیقی این گروه‌‌ها است. درست است که این افراد ادعا می‌کنند برای مردم ایران دل می‌سوزانند و مشغول دعا و روزه هستند اما در حقیقت بدشان نمی‌آید اگر اوضاع ایران هر روز بدتر شود تا اعتراضات عمومی بیشتر شده و به نظر خودشان با تغییر رژیم بتوانند در ایران آزادانه به تبشیر مسیحیت بپردازند. از طرفی هم همانطور که در کلیپ‌های گذشته نشان دادیم وضعیت بد جامعه زمینه‌ی گرایش به فرقه‌ها و گروه‌های کاذب را تسریع می‌بخشد و گروه‌های تبشیری دایره‌ی گسترده‌تری از طعمه پیش روی خود می‌بینند.
نیت این افراد از این ژست دعا و دلسوزی صرفا این است که به مخاطب خاکستری بگویند ما مسیحیان سرشار از محبت هستیم و برای سختی‌های مردم کشورمان هم دعا می‌کنیم و این محبت دعا به خاطر مسیحی بودن ماست! به عبارت دیگر این دلسوزی‌ها اشک تمسایی بیش نیست.