به نقل از قرآن کریم، وقتی خداوند به همگان فرمان داد در مقابل حضرت آدم (علیه‌السلام) سجده کنند، شیطان سجده نکرد خداوند در چند جای قرآن فرمود: «أَبي‏ وَ اسْتَکبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرينَ [بقره/34] سر باز زد و تکبّر ورزید، و از زمره‌ی کافران شد» و «قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجيمٌ [حجر/34] گفت: پس از بهشت بیرون شو، چرا که تو مطرود رانده شده هستی» و «وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلي‏ يَوْمِ الدِّينِ [حجر/35] و بر تو تا روز جزا لعنت باد» و «فَسَجَدُوا إِلاّ إِبْليسَ کانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ [کهف/50] پس همه سجده کردند مگر ابلیس که از جنّیان بود و از فرمان پروردگارش تمرّد کرد» و «اِنَّ الشَّيطانَ کانَ لِلرَّحْمنِ عَصِياً [مریم/44] همانا شیطان پیوسته در مقابل پروردگار رحمن عصیانگر بوده و هست» به همین دلیل خداوند آن را کافر، رجیم، ملعون، فاسق، عصیانگر و... نامید؛ اما عرفان حلقه درباره‌ی «شيطان» نگاهی همسو با برخی از فِرَق شیطان‏‌گرا و آیین‌های انحرافی دارد.
سرکرده‌ی عرفان حلقه شیطان را موجودی موحّد، می داند وی گفته است: «خداوند به ابليس مأموريت داد که به فرمان سجده بر آدم اعتنا نکند و او نيز اين مأموريت را پذيرفت و برخلاف ملائکی که بر آدم سجده کردند، از فرمان سجده سرپيچی کرد و به اذن خداوند تا پايان سير او در جهان دوقطبی، به سجده در برابر وی در نخواهد آمد؛ يعنی تا مقطع معلومی بر سر نقش خود پابرجا خواهد بود.»
معلوم نیست بنیان‌گذار عرفان حلقه دستور جدا و امر مجزای خداوند برای شيطان را از کجا آورده است که حکم موحد بودن و شایسته‌ی تقدیر بودن شیطان را صادر کرده؟