پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قطبیت، واژه‌ای مقدس در فرقه‌های صوفیه است که دراویش این واژه را هم‌ردیف و هم‌شأن واژه "امام" می‌دانند و صاحب مقام قطبیت را مقدس‌ترین شخص در عالم امکان معرفی می‌کنند و از قطب به ولی و حجت خداوند بر روی زمین تعبیر می‌کنند. از همین رو قطب در فرقه‌های صوفیه دارای بالاترین جایگاه و قدرتمندترین شخص در فرقه به شمار می‌رود که تمام هستی مرید از جان و مال گرفته تا دین او، تحت قدرت و اختیار قطب است. مرید نیز خود را در برابر قطب بی‌اختیار محض دانسته و با دست‌بوسی و پابوسی از قطب و بعضاً سجده در برابر قطب، اوج ذلت خود و اوج قدرت و جایگاه قطب را به نمایش می‌گذارند.

قطب در تصوف از آن‌چنان قدرت و جایگاهی برخوردار است که رسیدن به این جایگاه، افراد زیادی از مشایخ یا حتی مریدان که تشنه رسیدن به قدرت هستند را وسوسه می‌کند. چه بسیار مشایخی که در فرقه‌های مختلف صوفیه ازجمله همین فرقه‌های نعمت اللهی که به‌ظاهر مقامات عرفانی را یکی پس از دیگری طی کردند و رسیدن به قدرت و دنیا را بر خود حرام می‌دانستند و مدعی غلبه بر شهوت قدرت بودند ولی با فراهم شدن کوچک‌ترین فرصت، خود مدعی بالاترین جایگاه در میان فرقه خود شدند.

با مرگ نورعلی تابنده گویا تشنگان رسیدن به قدرت، سربلند کرده و درویشی ساده به نام محمد اسماعیل صلاحی سودای قطبیت دارد. صلاحی که خود را شخصی بسیار نزدیک به تابنده معرفی می‌کند به هر دری می‌زند تا ثابت کند که قطبیت در این فرقه، حق اوست و مریدان باید دست‌بوس او باشند نه شخص دیگر. به نظر نمی‌رسد که محمد اسماعیل صلاحی رقیبی جدی برای علیرضا جذبی، قطب رسمی فرقه‌ی سلطان علیشاهی باشد، چراکه علی‌رغم اینکه صلاحی خود را شخصی زیرک، باهوش، با برنامه و محق نشان می‌دهد ولی به نظر درویشی ساده‌لوح است که ادعاهای او بسیار ضد و نقیض است. صلاحی با این پیش‌فرض، که چون مدعیان قطبیت در سلسله نعمت اللهی مثل صفی علیشاه، اکثراً توانستند برای خود فرقه‌ای تشکیل دهند و عده‌ای از مریدان فرقه را به دور خود جمع کنند، او نیز می‌تواند به‌مانند آنان به قطبیت برسد. با این تفاوت که صفی علیشاه اگرچه شیخ سیار بود و به هیچ عنوان امکان رسیدن به مقام قطبیت را نداشت ولی چون از حمایت حکومت وقت، بهره‌مند بود به قطبی قدرتمند تبدیل شد ولی صلاحی که از این‌چنین امتیازی بهره‌مند نیست سعی کرده که با انتشار نامه‌ها و فرمان‌های متعددی از نورعلی تابنده، قطبیت خود را به اثبات برساند.

صلاحی بعد از قرائت فرمان نورعلی تابنده مبنی بر تعیین سید علیرضا جذبی به‌عنوان جانشین ایشان، در فضای مجازی در پیامی جانشینی را به ایشان تبریک گفت، ولی در عرض چند روز این پیام تبریک را از صفحه شخصی خود در فضای مجازی برداشت و خود اعلام قطبیت کرد. صلاحی در ابتدا نامه فرمان نورعلی تابنده به تاریخ اول فروردین سال 95 مبنی بر جانشینی محمد اسماعیل صلاحی را منتشر کرد. بعد از این ادعا صلاحی فرمان دیگری از نورعلی تابنده به تاریخ چهارم تیرماه سال 97 مبنی بر جانشینی دونفره جذبی و صلاحی به‌صورت مشترک منتشر کرد. اما صلاحی بازهم بعد از مدتی ادعا کرد که نورعلی تابنده در تاریخ 30 آبان 98 فرمان عزل جناب جذبی را صادر کرده است و تصویر آن فرمان را در فضای مجازی منتشر کرد.

به جناب صلاحی و مریدان ایشان باید گفت که اگر نورعلی تابنده فرمان قطبیت صلاحی را در سال 95 نوشتند، پس چرا در سال 97 این فرمان را به‌صورت مشترک و دونفره نوشتند؟ آیا از قطبیت جناب صلاحی به‌صورت انفرادی پشیمان شدند؟ از ایشان باید پرسید که همه این نامه‌ها و فرمان‌ها تا به امروز کجا بوده؟ چرا شما از همان اول فرمان عزل جذبی را منتشر نکردید و بجای اینکه این فرمان عزل را منتشر کنید اولاً جانشینی را به جذبی تبریک گفتید و بعد از آن از فرمان قطبیت مشترک خود و جناب جذبی رونمایی کردید؟ درحالی‌که می‌توانستید از همان ابتدا فرمان عزل جذبی را منتشر کنید.

تا به امروز ادعای قطبیت صلاحی و ادله منتشرشده از سوی او با نقدهای فراوانی همراه بوده ولی به نظر می‌رسد دست‌وپا زدن‌های جناب صلاحی برای رسیدن به قدرت، همچنان ادامه داشته باشد و ممکن است هرروز فرمان دیگری از نورعلی تابنده از آستین خود خارج کند.