پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب - هیچ کشوری در دنیا از نظر نژاد، رنگ، زبان و مذهب اتحاد ندارد. در بیشتر کشورها اکثریتی وجود دارد که در یکی از موارد یاد شده مشترکند و گروه‌های کوچکتری هستند که اقلیت نامیده می‌شوند. در کشور ما نیز این موضوع مستثنی نبوده و اکثریت و اقلیتی وجود دارد. اما قانون اساسی در ایران حقوق شهروندی برابری برای همه، چه اگثریت باشند و چه اقلیت، در نظر گرفته است.

امام خمینی (ره) در سال ۵۷ طی مصاحبه‌ای که با مجله‌ای آلمانی داشتند، فرمودند: «دین اسلام بیش از هر دین و مسلکی به اقلیت‌های مذهبی آزادی داده است. آنان باید در کشورهای اسلامی از حقوق طبیعی خودشان که خداوند برای همه‌ی انسان‌ها قرار داده است بهره‌مند شوند. تمام اقلیت‌های مذهبی در حکومت‌ اسلامی می‌توانند به کلیه‌ی فرائض مذهب خود آزادانه عمل کنند و حکومت اسلامی موظف است از حقوق آنان محافظت نماید.»[1]

بحث رعایت حقوق اقلیت‌ها و تبعیض قائل نشدن بین آنها از اموری است که امروز مورد توجه نهادهای بین المللی حقوق بشر است .جمهوری اسلامی ایران الگوی عینی همبستگی و همدلی بین پیروان ادیان توحیدی است. انقلاب اسلامی ایران، ادیان الهی را در جهان زنده کرد. اندیشه‌ها و افکار امامین انقلاب، موجب همبستگی و همدلی میان پیروان ادیان توحیدی و نظام جمهوری اسلامی ایران شده است. رفتار صمیمانه‌ی نظام جمهوری اسلامی ایران با پیروان ادیان توحیدی الگوی مطلوبی را از همزیستی مسالمت‌آمیز به جامعه بشری ارائه کرده است.

در طول عمر 42 ساله‌ی انقلاب اسلامی پیروان ادیان توحیدی همبستگی خود را با انقلاب اعلام کردند. اقلیت‌های دینی در ایران همواره در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی حضور فعالی دارند. حقوقی که برای اقلیت‌های دینی در ایران وجود دارد، با تغییر دولت‌ها تغییری نمی‌کند؛ زیرا این حقوق برخاسته از قانون اساسی جمهوری اسلامی است.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، منظور از اقلیت‌های مذهبی، مذاهب چهارگانه اهل‌سنّت و شیعیان زیدی، و اقلیتهای دینیِ شناخته شده مانند زردشتی، کلیمی و مسیحی (ارمنی و آشوری) هستند. این اقلیت‎ها در محدوده قانون محترم‌اند، در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصی و خصوصی به عمل کردن بر طبق آیین خود مجاز می‌باشند.

از لحاظ سیاسی، بر طبق اصل ۶۴ قانون اساسی و اصلاحیه آن، هر یک از اقلیتهای دینیِ رسمی می‌توانند نماینده‌ای در مجلس شورا داشته باشند. از نظر اقتصادی نیز در جمهوری اسلامی ایران اقلیت‌های دینی همچون مسلمانان، از مزایای اقتصادی برخوردارند و مانعی برای فعالیت‌های آنان وجود ندارد.

پس از انقلاب اسلامی دگرگونی اساسی در مدارس ارمنی صورت گرفت و برخلاف رژیم شاهنشاهی به‌تدریج مدیران مدارس از میان اقلیت های دینی انتخاب شد. پس از انقلاب اسلامی میزان ساعات درسی ارامنه در مدارس شان افزایش یافت. قبل از انقلاب اسلامی اقلیت های دینی در قانون از جایگاهی برخوردار نبودند و حتی تا اواخر دوران قاجار اگر اقلیت دینی دچار مشکل می‌شد برای رفع مشکلات خود به وزارت امور خارجه مراجعه می‌کرد به طوری که اقلیت‌های دینی در ایران مقیم شناخته می‌شدند و در واقع شهروند کشور نبودند.

مشکلات اقلیت های دینی تا قبل از انقلاب اسلامی ادامه داشت و آن‌ها به لحاظ حقوقی دچار مشکلات متعددی بودند اما پس از انقلاب اسلامی، اقلیت‌های دینی به عنوان شهروند درجه یک ایران شناخته شدند و این مهمترین دستاوردهای انقلاب اسلامی در حوزه اقلیت های دینی است. در مقابل حضور و جان‌فشانی اقلیت‌های دینی در جنگ تحمیلی، نشانه علاقه و غیرت آنان نسبت به انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران است.

اما برخی از منافقین و ایادی بیگانه سعی دارند تا با قلب واقعیت، حقیقت آزادی اقلیت‌ها در کشور را کتمان کرده و به این وسیله فشار بین‌المللی را به کشور تحمیل کنند. از جمله صوفیه و دراویش که جزو هیچ کدام از اقلیت‌های شناخته شده در قانون اساسی نیستند، با ناله‌سرایی خود را با بهائیان نجس یکی دانسته و از حقوق تضییع شده‌ی خود دم می‌زنند! این در حالی است که بنا به فتوای هیچ یک از مراجع، دراویش کافر و نجس نیستند و از نظر قانون نیز به عنوان یک مسلمان از حقوق شهروندی برخوردارند. تنها مشکل صوفیان، داشتن عقاید فاسد و ایجاد بدعت‌های متعدد در قالب عقاید و آموزه‌ها در دین اسلام است.
پی‌نوشت:
[1]. از بیانات و اعلامیه‌های امام خمینی از سال ۴۱ تا ۶۱، در جستجوی راه از حکام امام (آزادی-اقلیت‌های مذهبی)، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۳، ص۳۸۱.