پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از خطرناک‌ترین اعتقاداتی که می‌تواند منشأ آثار مخربی باشد، این اندیشه است که هر گناهی انجام دهیم از قبل بخشیده شده و هیچ گاه مجازات نخواهیم شد. الهیات مسیحیت پروتستانی مظهر تام این عقیده است و معتقد است عیسی مسیح ایماندارانش را بازخرید کرده و گناهانی که یک مسیحی انجام دهد هیچ گونه ضربه‌ای به لیاقت و شایستگی او نمی‌زند! این گونه مسیحیان معتقدند فیض خدا برگشت ناپذیر است و خدا که به کسی فیض داد، این فیض نه قابل رد از طرف شخص ایماندار است و نه با اعمال بد و خوب او کم و زیاد می‌شود، سنگ بنای این تفکر را یکی از بزرگان الهیات مسیحی آگوستین نهاد و در دوران به اصطلاح اصلاحات! این تفکر زنده شد. ناگفته نماند کاتولیک‌ها و ارتدکس‌ها چنین تفکری ندارند و سهمی از عمل را در زیاد و کم شدن فیض خدا قائلند.
حال بنگریم به کسی که بهشت خود را تضمین شده می‌داند و هیچ عمل زشت و گناهی را از بین برنده این پاداش نمی‌داند، گرچه اگر کسی که در بهشتی بودن خود مطمئن باشد لزوما به معنی جواز گناه نیست، اما این اطمینان خیلی هم مانع ارتکاب گناه نیست. آیا اگر انسان بداند هیچ عاملی نمی‌تواند او را از بهشت بیرون کند حتی بدترین گناهان، در عمل هر آنچه دوست داشته باشد را مرتکب نمی‌شود؟