پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در مواجهه‌ی با اتباع احمد بصری (مدعی یمانی) وقتی دلیل گرایش به این شخص را می‌پرسیم، نهایت دلیلی که می‌توانند بیاورند، رؤیا است. البته هیچ دلیلی بر حجیت رؤیا وجود ندارد یعنی اگر انسان رؤیایی ببیند چه صادقه و چه اضغاث احلام نیازی به پی‌گیری آن در بیداری نیست. حال وقتی که از اتباع احمد دلیل برای حجت بودن خواب می‌خواهیم به بعضی داستان‌ها اشاره می‌کنند. یکی از این داستان‌ها، ماجرای مادر حضرت موسی (علیه‌السلام) است. هیچ تصریح یا اشاره‌ای بر تصدیق «رؤیای» مادر موسی (علیه‌السلام) نه در قرآن و نه در روایات نیست. اساسا سخنی از رؤیای مادر موسی(علیه‌السلام) در قرآن کریم نیست؛ تنها سخنی که در قرآن آمده است این است که «وأوحينا إلى أم موسى[قصص/7] ما به مادر موسی وحی نمودیم.». در جریان بحث با اتباع احمد بصری در موضوع رؤیا و حجیت آن در صفحه اینستاگرام (نقد احمدالحسن) شخصی گفت: خداوند چگونه به مادر موسی (علیه‌السلام) وحی کرد؟»

جواب دادم: «این وحی نه وحی تشریعی است و نه وحی در خواب (که قبلا گفتیم مختص انبیاست)[2]؛ بلکه ندای در قلب بود و الهام به ذهنش و ارسال فردی دستور یافته از جانب خداوند. در روایات آمده است: «امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: زمانی که مادر موسی، موسی (علیه‌السلام) را به دنیا آورد، به موسی (علیه‌السلام) نگاهی کرده و محزون و غمگین گشته و گفت: امروز تو را هم سر می‌بُرند؛ پس خداوند بر قلب او عطوفتی نمود و موکله‌ای برانگیخت و او به مادر موسی گفت: چه شده است که رنگت پریده؟ مادر موسی گفت: از سر بریده شدن فرزندم ترسانم؛ پس موکله گفت: نترس! موسی را جز آن‌که دوست‌دارش است نمی‌بیند.»[1] تصریح کلام امام باقر (علیه‌السلام) است که وحی بر مادر موسی (علیه‌السلام) بواسطه الهام بر قلب و نزول موکله از سوی خداوند بوده و نه خواب و رؤیا. پس هیچ دلیلی در دست نیست که وحی به مادر حضرت موسی (علیه‌السلام) در خواب بوده باشد.[3]

پی‌نوشت:

[1]. تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، نشر دار السرور، ج2، ص 135.
[2]. مراجعه کنید به «مقایسه خواب خود با رؤیای انبیاء!»
[3]. فرقه احمد اسماعیل در بوته نمود و نقد، اکبر بیرامی، بی‌تا ، بی‌جا، ص 203.