پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک مبلّغ بهائی و پژوهشگری در زمینه‌ی بهائیت، تهمت بهائیان به عبدالبهاء در موضوع جواز دوهمسری را مورد نقد و بررسی قرار دادند.
پژوهشگر: نظر شما در خصوص حکم کتاب اقدس به جواز دو همسری در بهائیت [1] چیست؟!
مبلّغ بهائی: به فرموده‌ی جناب عبدالبهاء، در بهائیت دو همسری مطلقا جایز نیست: «اعلمی أنَّ شریعةَ الله لا تَجوز تَعدّد الزّوجات لِانَّها صرحت بالقناعة بِواحدةِ مِنها... [2]؛ آگاه باشید که شریعت خدا تعدد زوجات را جایز ندانسته... رعایت کردن عدالت و قسط بین دو همسر ممتنع و محال است... دلیل واضح بر عدم جواز مطلق آن است. لذا هیچ مردی اجازه ندارد جز یک زن داشته باشد».
پژوهشگر: بر خلاف ادعای شما، حتی عبدالبهاء هم تعدد همسر را جایز دانسته است: «در خصوص تعدد زوجات سوال نموده بودی. بنص کتاب الهی جمع بین زوجتین جائز و ابداً این ممنوع نه بلکه حلال و مباح. لهذا شما محزون مباشید. در فکر عدالت باشید که بقدر امکان عادل گردید. آنچه ذکر شده این است که چون عدالت بسیار مشکل است لهذا راحت در زوجه ی واحده است و لکن شما حال که چنین است، البته غمگین مباشید».[3]
مبلّغ بهائی: احتمالاً عبارتی که شما در خصوص جواز دو همسری از عبدالبهاء نقل کردید، بعدها توسط ایشان نسخ شده و همان حکم یک همسری برای بهائیان تشریع شده است. چرا که ایشان بعدها، عدالت را شرط محال حکم دو همسری دانسته که نتیجتاً به تحریم آن منتهی می‌شود.
پژوهشگر: بر خلاف ادعای شما، عبدالبهاء رعایت عدالت را امری ممکن ولی دشوار برشمرده و ادعای نسخ و تغییر حکم دو همسری در بهائیت به تک همسری را تهمت بهائیان به خود معرفی کرده است: «و اما در خصوص تعدد زوجات منصوص است و ناسخی ندارد. عبدالبهاء این حکم را نسخ ننموده این از مفتریات رفقاست. ولی من می‌گویم عدالت در تعدد زوجات شرط فرموده‌اند تا کسی یقین بر اجرای عدالت نکند و قلبش مطمئن نشود که عدالت خواهد کرد متصدی تزویج ثانی (دومی) نشود و چون حتما یقین نمود که در جمیع مراتب عدالت خواهد کرد، آن وقت تزوج ثانی جائز... این افتراء از زمزمه‌های آن‌هاست که القای شبهات می‌نمایند و چقدر امر را مشتبه می‌کنند، مقصود این است که تعدد زوجات بدون عدالت جائز نه و عدالت بسیار مشکل است».[4]
بنابراین، یا عبدالبهاء در خصوص بیان حکم دو همسری برای بهائیان دچار تناقض‌گویی شده (که این فرض، برای کسانی که او را به عنوان پیشوایی الهی قبول دارند پذیرفته نیست) و یا هم بهائیان به دروغ، ممنوعیت دو همسری را به او نسبت داده‌اند! اما هرچه هست، بی‌تردید پیشوایان بهائی در این‌جا از شعار پوشالی تساوی زن و مرد خود تخطی کرده‌اند؛ چرا که اگر به راستی در بهائیت زن و مرد مساوی یکدیگر بودند، می‌بایست زنان هم بتوانند هم‌زمان دو شوهر داشته باشند!

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 57-58، بند 63.
[2]. حسینعلی نوری، اقدس (ملحقاتی بر کتاب اقدس)، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 166-167. (به نقل از عبدالبهاء)
[3]. فاضل مازندرانی، امر و خلق، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 4، ص 174.
[4]. همان، ج 4، صص 176-175.