پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت، در پاسخ به تبلیغات آموزه‌ی مطابقت دین با علم در بهائیت، با طرح پرسش‌هایی به ادعاهای بهائیان در این زمینه پاسخ گفت:
مبلّغ بهائی: یکی از نشانه‌های به روز بودن آیین بهائی، جایگاه ویژه‌ی علم نزد پیشوایان بوده؛ تا جایی که برای اولین‌بار از لزوم مطابقت دین با علم سخن گفته‌اند.
پژوهشگر: خب 1200 سال قبل از پیشوایان بهائی، دین الهی اسلام هم بر جایگاه ویژه‌ی علم تأکید کرده است؛ همچنان که حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) فرموده‌اند: «طََلَبُ العلمِ فریضةٌ عَلَی کلِّ مُسلمٍ ألا اِنَّ اللهَ یحِبُّ بُغاةَ العِلْم؛ دانش آموزی، بر هر انسانی واجب است. همانا خداوند علم آموزان را دوست دارد».[1] از طرفی، مگر خودتان اعتراف نکردید که حضرت علی (علیه السلام) فرموده‌اند: «آنچه موافق با علم است، با دین هم مطابق است، هرچه را عقل انسانی درک نکند دیانت نپذیرد. دین و علم دست در دست همدیگر حرکت می‌کنند و هر دینی مخالف علم باشد حقیقت ندارد».[2]
مبلّغ بهائی: البته در آیین بهائی به قدری بر جایگاه علم و لزوم مطابقت دین با آن تأکید شده که پیشوایان ما، هر مسئله‌ی خلاف علم را مساوی با جهل دانستند.[3]
پژوهشگر: اگر منظورتان از علم، علم روز هست که با این حساب، نظریات علمی که همواره رد می‌شوند، بهائیت هم مدام باید در حال رد شدن باشد! مثلاً تا دیروز یک مسئله علمی را آیین بهائی تأیید می‌کرده و فردا آن را رد می‌کند؟!
مبلّغ بهائی: خیر، منظور از مطابقت دین با علم در آیین ما، مطابقت با علم الهی هست؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «مقصود از علم، علم حقیقی است که دین باید با آن مطابق باشد».[4] و به فرموده‌ی پیشوایان ما: «هرجا بين علم و دين اختلاف ظاهر شود علّت آن خطای ماست».[5]
پژوهشگر: آیا شما منظورتان، در زمان تبلیغ آموزه‌ی تطبیق دین با علم را این‌گونه شرح می‌دهید؟! از طرفی، مگر سایر ادیان الهی می‌گویند آموزه‌های ما خلاف علم الهی است؟! و یا وقتی اختلافی بین علم و دین ظاهر بشود، مقصر را دین می‌دانند؟! همچنین مگر امکان دارد آموزه‎‌های ادیان الهی که به دور از تحریف باقی مانده، با علم مخالف باشند؟! آيا اين بهائيت نیست كه بر اديان مختلف، برچسب عدم هماهنگی با علم را می‌زند؟![6]

پی‌نوشت:

[1]. شیخ کلینی، الکافی، قم: دارالحدیث، 1387 ش، چاپ اول، ج 1، ص 72.
[2]. جی اسلمنت، بهاءالله و عصر جديد، برزیل: دارالنشر البهائیه، 1998 م، ص 221.
[3]. عبدالحمید اشراق خاوری، پیام ملکوت، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 92.
[4]. همان، ص 91.
[5]. جی اسلمنت، بهاءالله و عصر جديد، برزیل: دارالنشر البهائیه، 1998 م، ص 221.
[6]. ر.ک: کاب استن وود، آرامش برای جهان پر آشوب، ترجمه‌ی: جمشید فنائیان، بی‌جا: مؤسسه‌ی چاپ و انتشارات مرآت، 1994 م، صص 77، 76.