پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیان بر این باورند که حسینعلی نوری آموزه‌ای به نام وحدت عالم انسانی را ابداع نموده است؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «حضرت بهاءالله اعلان وحدت عالم انسانی فرمود تا جميع افراد بشر با هم برادر و خواهر و دختر و مادر و پسر و پدر باشند».[1]
اما گذشته از میزان عمل پیشوایان بهائی به این آموزه، لازم است بدانیم که چنین تعلیمی هیچ‌گاه اختراع بهائیت به شمار نمی‌آید. چرا که پیش از بهائیت، آیات بسیاری از قرآن کریم انسان‌ها را به وحدت و برادری در سایه‌ی ایمان به خدا دعوت کرده است: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا... [آل‌عمران/103]؛ و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد، و پراكنده نشويد». و یا آن‌جا که به برابری تمام انسان‌ها تصریح شده و تنها ملاک برتری، تقوا معرفی شده است: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ [حجرات/13]؛ ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید (این‌ها ملاک امتیاز نیست)؛ گرامی‌ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است».
همچنین دُم خروس بهائیان در ادعای ابداع این آموزه، زمانی بیشتر آشکار می‌شود که شاعر نامدار ایرانی "سعدی" چند قرن پیش از تأسیس بهائیت، سروده است: «بنی آدم اعضای یکدیگرند/ که در آفرینش زِ یک گوهرند».[2]
بنابراین عبدالبهاء با چه هدفی آموزه‌های تقلیدی از سایر ادیان را به عنوان تعالیمی ابداعی به پدر خود نسبت داده است؟! از طرفی، اگر بهائیت آموزه‌ای جدید برای جهان بشری نداشته پس چه دلیلی برای نسخ اسلام به وسیله‌ی آن وجود دارد؟!

پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 1921 م، ج 1، ص 154.
[2]. غلامحسین یوسفی، دامنی از گل (گزیده گلستان سعدی)، تهران: انتشارات سخن، چاپ چهارم، 1373 ش، ص 45.