آن‌چه بزرگان اکنکار برای خود متصور هستند، خارج کردن روح از بدن است.[برگرفته از، استاد رویا، ص 9] که این کار تنها با پاره‌ای از ریاضت‌ها دست یافتنی است.
ولی آن‌چه در عرفان اسلامی ذکر شده است این است که انسان «ولی‌الله» است و مظهر تمام اسماء‌الهی است و می‌تواند به جایی برسد که به اذن خدا در زمین «کن‌فیکون» کند.
استاد مطهری در این‌باره می‌گوید: «مرحله بالاتر از خلع بدن، آن قدرتى است که بنده‌اى در اثر بندگى و عبودیت خداوند و در اثر قرب به ذات اقدس الهى و در اثر نزدیک شدن به کانون لایتناهاى هستى می‌تواند در دنیاى بیرون خودش هم تصرف کند، می‌تواند چوبى را تبدیل به اژدها کند، می‌تواند قرص ماه را دو نیم کند، می‌تواند تخت بلقیس را در یک چشم به هم زدن از یمن به فلسطین احضار کند.»[مجموعه آثار، ج 23، ص491]

انتخاب درست چیست؟ عرفان اسلامی یا اکنکار؟