متن مقاله
وهابیت فرقه‌ای است منسوب به محمد بن عبدالوهاب که ابتدای ظهور او در سال 1143 هجری است، و امرش بعد از سال پنجاه مشهور گشت. او عقیده باطل خود را در «نجد» ظاهر کرد و محمّد بن سعود، امیر «درعیه»، در شهرهای «مسیلمه کذّاب»، او را در آن عقاید مساعدت کرد و اهالی آن شهرها را بر پیروی ابن عبدالوهاب مجبور کرد و مردم نیز از او پیروی کردند، و همین‌طور قبیله‌های عرب، یکی پس از دیگری گول او را خوردند تا آن‌که فتنه او فراگیر شده و شهرتش همه جا را گرفت. وهابیان در ادامه در کتاب‌های اعتقادی و فتوایی خود نظراتی داده‌اند که قضاوت درباره آن‌ها را به خوانندگان گرامی وامی‌گذاریم.

- خدای مجسم؛
بن‌باز مفتی سابق وهابیان می‌گوید: «نفی جسمیت و جوارح و اعضاء از خداوند از جمله سخنان پست است.»[1] و نیز می‌گوید: «روزی که پروردگار در روز قیامت می‌آید و ساقش را برای بندگان مؤمنش کشف می‌کند که این نشانه‌‎ای بین او و آنان است، در این هنگام است که همگی او را شناخته و از او پیروی می‌کنند.»[2]

- تحریم زیارت قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)؛
بن باز وهابی در این‌باره می‌گوید: «احادیثی که در فضیلت زیارت قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده، همگی دروغ است.»[3] شیخ ناصرالدین البانی وهابی می‌گوید: «از بدعت‌های زیارت مدینه منوره قصد سفر به جهت قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و باقی گذاشتن قبر او در مسجدش است.»[4]

- تحریم احترام به پرچم؛
گروه دائمی مفتیان وهابی گفته‌اند: «برای مسلمان جایز نیست که برای پرچم هر کشور یا سلام کشوری برخیزند، بلکه این کار از بدعت‌های منکری است که در عهد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و عهد خلفای راشدین ـ رض ـ نبوده و منافات با کمال توحید واجب و اخلاص تعظیم برای خداوند واحد دارد و راهی به سوی شرک است، و در این کار مشابهتی است به کفّار و تقلیدی است از کفّار در عادات قبیح آن‌ها... .»[5]

- تکفیر بی‌نماز؛
بن باز وهابی می‌گوید: «کسی‌که نماز را عمداً ترک می‌کند، کافر است و بنابر صحیح‌ترین دو قول نزد علما، بزرگ‌ترین کفر را داراست، در صورتی‌که به وجوب آن اقرار دارد، و اگر منکر وجوب آن باشد، نزد تمام اهل علم کافر است... . »[6]

- تحریم انتقاد از حاکمان جور؛
بن‌باز وهابی می‌گوید :«از روش سلف این نبوده که عیوب حاکمان را علنی بگویند و آن‌ها را مشهور کرده و بر بالای منبرها ذکر کنند؛ چرا که این مطالب موجب شورش شده و باعث می‌شود که مردم در کارهای خوب از او اطاعت نکنند، و نیز منجرّ به اموری می‌شود که ضرر داشته و نفع ندارد... .»[7]

پی‌نوشت:

[1]. «نفی الجسمیة و الجوارح و الاعضاء عن الله من کلام المذموم.» التنبیهات من الردّ علی تأویل الصفات، بن‌باز، ریاض، ص 19.
[2]. «یوم یجیء الربّ ـ یوم القیمة ـ و یکشف لعبادة المؤمنین عن ساقه، و هی العلامة بینه و بینهم، فاذا کشف عن ساقه عرفوه و تبعوه.» مجموعة فتاوی بن‌باز، ج 4، ص 130.
[3]. «انّ الأحادیث المرویة فی فضل زیارة قبر النبیّ مکذوبة.» التحقیق و الایضاح لکثیر من وسائل الحج و العمرة، ص 88 و 89 و 90.
[4]. «من بدع زیارة المدینة المنوزة قصد قبره ... .» مناسک الحج و العمرة، المکتبة الاسلامیة، عمان، ص 60.
[5]. «لا یجوز للمسلم القیام اعظاما لأیّ علم وطنی او سلام وطنی، بل هو من البدع المنکرة التی لم تکن فی عهد رسول الله ... .»فتاوی اللجنة الدائمة، ص 149.
[6]. «الذی یترک الصلاة متعمّدا کافر کفرا اکبر فی اصح قولی العلماء اذا کان مقرا بوجوبها، فان کان جاحدا... .» مجموع فتاوی و مقالات، بن‌باز، ج 10، ص 266.
[7]. «لیس من منهج السلف التشهیر بعیوب الولاة و ذکر ذلک علی المنابر، لانّ ذلک یفضی الی الفوضی و عدم السمع... .» فتاوی ارکان الاسلام، ابن عثیمین، ص 32.