پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی ازمشکلات جدی و اساسی در عرفان حلقه و آموزه‌های محمدعلی طاهری روبنا و ظاهری دانستن آموزه‌های دینی و شرعی است. زمانی که با پیروان عرفان حلقه مواجه می‌شوید شروع به توجیه‌های بی منطق و غیر علمی این نظریه کرده و می‌گویند؛ در طول تاریخ همیشه طریقت و شریعت باهم دیگر سرستیز داشته و تناقض‌های اساسی بین آن دو وجود دارد و به نوعی مسیرشان از همدیگر جدا بوده است.
محمد علی طاهری رئیس عرفان حلقه می‌گوید: «عرفان حلقه، با بخش اختصاصی روبنای فكری انسان‌ها كه شامل اعتقادات و مراسم و مناسك مختلف است، برخورد و مداخله ای ندارد.»[1]
طاهری در جای دیگر به انحصار طریقت خود برای رسیدن انسان به كمال و تعالی، چنین می‌گوید: «اساس این عرفان بر اتصال به حلقه‌های متعدد «شبكه شعور كیهانی» استوار است و همه مسیر سیر و سلوك آن، از طریق اتصال به این حلقه‌ها صورت می‌گیرد.»[2]
اماعارفان راستين معتقدند: احكام شريعت بر يك سلسله مصالح حقيقى مبتنى است و عمل به آن‌ها با شرايط آن، انسان را به سعادت و كمال می‌‏رساند. بنابراين، راه رسيدن به كمالات و حقايق، عبادت و عمل به شريعت است و ازآنجا كه اين كمالات لازمه عمل به احكام است، عمل به شريعت در آغاز راه يا در طول مسير، شرط رسيدن به كمالات است.
علامه طباطبايى از سر آمدان عرفان نظرى وعملى در قرن معاصر، در كتاب وزين رسالة الولاية می‌‏فرمايد: «واجب و محرمات شريعت احكام عمومى براى همه طبقات است.»[3] وى معتقد است: «افراد هر چه به خداوند تقرب بيشترى داشته باشند، تكليفشان سنگين‏‌تراست.»[4]
بنابراین باید گفت: در عرفان حلقه به جای زیر بنا بودن احکام اسلامی و شریعت آسمانی، شعور کیهانی رکن اصلی محسوب شده و در همین جاست که مدعیان حلقه با اصالت دادن به شعور کیهانی، شریعت الهی و آسمانی را به راحتی کنار گذاشته و برای رسیدن به طریقت و حقیقت خود ساخته خود به هر وسیله ای چنگ می‌زنند.

پی‌نوشت

[1]. عرفان کیهانی، محمدعلی طاهری، نشر ماندگار، 1386، ص71.
[2]. انسان ازمنظر دیگر، محمد علی طاهری، نشر بیژن، 1388، ص25.
[3]. طباطبایی، سید محمدحسین، ولايت نامه، تهران، نشر روایت فتح، ص‏46-47.
[4]. همان.