از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبهه‌ی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابن‌تیمیه، بنیان‌گذار فکری فرقه‌ی ضالّه‌ی وهّابیت در شبهه‌ای می‌گوید: «عمر طولانی و بیش از معمول، آن هم بیش از هزار سال در امّت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) موضوعی است که دروغ بودن آن آشکار است. در روایت صحیح، از آن حضرت وارد شده که در پایان عمر خویش فرمود: «از این شب به بعد، هنگامی‌که صد سال بگذرد، کسی از اهل‌ زمین زنده باقی نمی‌ماند.» بر اساس همین روایت هر فرزند یک‌ساله‌ای، نباید بیش از صد سال زندگی کند. اگر دوره‌ی زندگی در آن زمان (زمان پیامبر) بیش از صدسال نبوده، پس به طریق اولی پس از آن زمان، عمرها کوتاه‌تر می‌شود؛ ترمذی نیز در روایتی گفته: حضرت نوح (علیه‌السّلام) نهصد و پنجاه سال میان قوم خویش بود و حضرت آدم هزار سال زیست. در حالی‌که مدّت زندگی‌ها در این روزگار بین شصت تا هفتاد سال است و به ندرت پیش می‌آید که از این مدّت تجاوز کند؛ چنان‌چه این مطلب در روایت صحیح نیز آمده است.»[1]

در پاسخ می‌گوییم بر عکس کتب اربعه‌ی شیعه که چندان به دجّال نپرداخته، در منابع مورد قبول وهابیت به این موضوع بسیار پرداخته شده که علتش برای ما روشن نیست. اهل‌سنت و وهّابیت که طول عمر خلیفه‌ی خداوند بر روی زمین، حضرت مهدی را غیر معقول و غیر ممکن می‌پندارند، در منابع روایی دسته اول خود، احادیث فراوانی در طول عمر حیوانی عجیب به نام «دجّال» روایت کرده‌اند که از پیش از زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) زنده بوده و تا امروز نیز زنده است و بناست آخرالزمان خروج کند؛ دجّال قدرت خدایی دارد و حتی مردگان را زنده کرده و می‌میراند!

اعتقاداتی که اگر شیعه درباره‌ی اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) داشته باشد، دچار غلو و افراط شده و از دین خارج شده و حکم قتل و جداکردن سرهای آن‌ها توسط مفتیان و شیوخ وهابی صادر گردیده و به فجیع‌ترین وضع، کشته می‌شوند. «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حدیثی طولانی، ما را از دجّال و اخبار پس از آن، با خبر ساخت و فرمود: دجّال خواهد آمد، ولی اجازه‌ی ورود به «مدینه» نخواهد یافت؛ از این رو به شوره‌زاری نزدیک مدینه خواهد رفت. در آن روز مردی که بهترین مردم باشد، به سوی او خروج کرده و به او گوید: تو همان دجّالی که پیامبر از تو خبر داده؛ دجّال به مردم گوید: اگر این را بکشم و زنده کنم، آیا شک می‌کنید در امر من؟ مردم گویند: نه! به همین رو، دجال بکشد او را و باز زنده گرداند و چون او را زنده کرد، آن مرد به دجّال گوید: به خدا که من در شناختن تو از خودت بصیرترم (و می‌دانم سحر کردی). سپس دجّال می‌خواهد او را بکشد، ولی نمی‌تواند (در برخی روایات اهل‌سنت آن شخص را حضرت خضر (علیه‌السّلام) معرفی کرده).»[2]

وهابیت و اهل‌سنت بر اساس روایات دجّال که فقط بیش از 50 روایت آن در دو کتاب به اصطلاح «صحیح بخاری» و «صحیح مسلم» آمده، عقیده دارند که دجّال در عصر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) متولّد شده و به زندگی خود ادامه می‌‍دهد تا در آخرالزمان خروج کند.

پی‌نوشت:

[1]. «إنّ عمر واحد من المسلمین هذه المدّة أمر یعرف کذبه بالعادة المطّرده فی امّة محمّد فلا یعرف أحد ولد فی دین الإسلام... .» منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 4، ص 91. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. «أنّ أبا سعید الخدریّ قال حدّثنا رسول الله حدیثا طویلا عن الدّجّال فکان فیما حدّثنا به أن قال یأتی الدّجّال... .» صحیح البخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 2، ص 665.