پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ در خصوص ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) مباحث متعددی مطرح شده است. طبق بنای برخی روایات، باید ظلم و فساد گسترش یابد تا امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) ظهور کنند.
سؤالی که مطرح است این است که حال که بناست با گسترش ظلم و فساد، امام زمان ظهور کند، چرا باید به سمت اصلاح جامعه و اصلاح خود برویم؟ آیا عدم حرکت ما به سمت اصلاح و در نتیجه به فساد کشیده شدن جامعه منجر به تعجیل ظهور نمی‌گردد؟
فراگیر شدن ظلم و جور در جهان از نشانه‌های معروف ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) به شمار می‌رود و این نشانه در روایات بسیار به چشم می‌خورد.
در منابع روایی فریقین این چنین آمده است: « يقوم رجل من أهل بيتي يملأها عدلا و قسطا، كما ملئت‏ ظلما و جورا[1] مردی از اهل‌بیت من قیام می‌کند و زمین را از عدل و داد پر می‌کند همانگونه که پر از ظلم و جور شود»
در روایتی از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) نقل شده است: «علامة ظهوری کثرة الهرج و المرج و الفتن...[2] نشانه ظهور من زیاد شدن هرج و مرج و فتنه ها و آشوب هاست...»
با قبول اینکه این روایات صحیح هستند، به نظر می‌رسد یک نوع تفکر آسایش‌طلبانه در جامعه پدید آمده است. برخی با استناد به این روایات از زیر بار مسؤلیت شانه خالی کرده و می‌گویند ما نباید با ظلم مبارزه کنیم زیرا ظهور امام زمان به تأخیر می‌افتد. و حتی برخی پنداشتند که باید به ظلم و فساد کمک کرد و در گسترش آن کوشید تا اسباب ظهور فراهم شود.
این تفکر ناشی از نشناختن دین خدا و برداشت غلط از موضوع ظهور است.
در خصوص این روایات می‌توان گفت: اولا تعبیر این روایات، یک تعبیر کنایه‌ایی است که نشانگر وقوع شدت ظلم و فراگیری آن است و به این معنا نیست که همه انسان‌ها در آن زمان ظالم و فاجر باشند و یا اینکه ظلم و فسق انجام دهند.
در آن دوران انسان‌های صالح نیز وجود دارند که قرآن در مورد آنان فرمود:« وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم...[نور/55] خدا به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که در زمین جانشین کسان دیگر شوند... ».
اگر بنا باشد همه انسان‌ها فاسد و ظالم باشند پس اصحاب امام زمان را چه کسانی تشکیل می‌دهند؟
ثانیا روایاتی که دلالت بر پر شدن جهان از ظلم و ستم دارد، در حقیقت خبر از وضعیت و شرایط جهان در آن دوران می‌دهد. اخبار وارده، از وضعیت حاکم در آن زمان خبر می‌دهد نه اینکه وظیفه ما را بیان کند مبنی بر اینکه ما موظف باشیم چنین شرایطی را ایجاد کنیم.
در نهایت می‌توان گفت اساسا روح دین برای برچیدن فساد و تباهی و رساندن انسان به اوج کمال است. بنابراین چنین برداشتی از این نوع روایات کاملا نادرست و منافی با حقیقت دین دارد.

پی‌نوشت:
[1]. سنن ابی داوود، ابو داوود، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج4، ص107
کنز العمال، متقی هندی، دارالعلم، بیروت: ج14، ص264
اصول کافی، کلینی، دارالحدیث، قم :ج2، ص161
[2]. الغیبة، طوسی، انتشارات اسلامی، قم: ص302
بحار الانوار، علامه مجلسی، دارالعلم، بیروت: ج51، ص320