بعد از قرآن که کلام خداوند و معجزه جاوید رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است و اصول کلی اعتقادی اخلاقی تربیتی و ... را بیان نموده که می‌توان از آن به نسخه شفابخش برای هدایت همه مردم از جهالت‌ها و نابخردی‌ها نام برد، کلام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، آداب، شیوه، دستورالعمل‌ها و... می‌تواند به عنوان الگوی کاربردی از یک معصوم مورد نظر همه مردم خداجو قرار بگیرد. اما متاسفانه این اصل مسلّم در همان بدو امر از جانب عده‌ای کینه‌توز و مقام پرست مورد بی‌مهری قرار گرفت و به طرز جبران ناپذیری جامعه اسلامی و شاید به تعبیری بتوان گفت جامعه جهانی از آن مهم محروم ماندند.

عمر بن خطاب پس از آنکه خلافت ظاهری را به دست گرفت به جای این‌که سنت نبوی را ترویج دهد ولی از انجام این کار منصرف شد چنانکه سفیان بن عُیَینَه از عُروه و او از یحیی بن جُعده روایت کرده: «عمر بن خطاب خواست سنّت را بنویسد، اما تصمیمش عوض شد و به سرزمین‌های اسلامی نوشت تا هر کس نزد خود روایتی از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دارد آن را نابود سازد» [1]

پی‌نوشت:
[1]. خطیب البغدادی، تقیید العلم للخطیب البغدادی، دار احیاء التراث السنه النبویه، ص1، ص53