مخالفت علامه محمدباقر مجلسی با تصوف
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- عصر صفوی که در آن صوفیان به کمک و عنایت دربار صفوی به قدرت سیاسی رسیدند، زمانی برای جولان دادن صوفیان شد. بعد از مدتی که شاهان صفوی با علمای بزرگ شیعه همنشین شدند، به این نتیجه رسیدند که از قدرت معنوی و اجتماعی علما در دربار استفاده کنند. از میان علمایی که نفوذ قابل توجهی در دربار صفوی داشت، علامه محمدباقر مجلسی بود. او یکی از افرادی بود که با صوفیه مخالفتهای جدی داشت. ایشان درباره صوفیه میگویند: «من چون دیدم که مردم به صوفیه بدعتگذار و حکیمان زندیق میپردازند، این بود که دربرابر آنها آثار ائمه معصومین(علیهم السلام) را در میان آنها پراکنده ساختم، با این که میشنیدم که دشمنان و مخالفان، ما را حشوی(بیهودهگوی) میخوانند.»]خرده گیران بر حکمت متعالیه و منتقدان صدرالمتألّهین، ص 34] این نوع مبارز با صوفیه یعنی آشنا کردن مردم با کلام ائمه معصوم (علیه السلام) روشی خاص در مبارزه با مدعیان معنویتهای دروغین، خصوصا صوفیه بوده که اثرات بسزایی دارد.
پینوشت:
مکارم هادی، خرده گیران بر حکمت متعالیه و منتقدان صدرالمتألّهین، مجله حوزه، شماره 93، 1378، ص 34؛ به نقل از: فهرست نسخ خطّی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران, ج 3، 1260
افزودن نظر جدید