عبارت «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» عبارت آشنایی است که به صورت‌های مختلف درباره واقعه غدیر از نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده و به گونه ای است که می‌توان ادعا کرد جای هیچ‌گونه انکاری را باقی نگذاشته است. جمله‌ای که پیامبر خاتم پس از انجام مناسک حج  در حجه الوداع و در بازگشت به سمت مدینه در محلی به نام «غدیر خم» حجاج را در آن گرمای طاقت فرسا متوقف نمود و حتی کسانی را که پیش‌تر رفته بودند را بازگرداند و در نهایت پس از ایراد خطبه بر فراز منبر دست مبارک مولای متقیان علی (علیه السلام) را بالابرد و او را مولای کسانی‌که پیامبر مولای آنان است معرفی نمود. جالب این‌که در این حادثه با شکوه و با عظمت عمر که بعدها خود را به‌عنوان خلیفه بر مردم معرفی کرد از جمله شاهدان غدیر بود و در زمره تبریک‌گویان به امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام)، قرار داشت که این افتخار بزرگ را به ایشان تبریک گفت. تبریک عمر در حادثه غدیر را مورخان بدین صورت نگاشته‌اند: «در جامع‌‏الاخبار آمده است: اصحاب رسول خدا (صلى‏ الله ‏علیه ‏و ‏آله) نزد امیرالمؤمنین آمدند و ولایتش را تبریك گفتند و اولین كسى‌كه به وى تبریك گفت، عمر بن خطاب بود كه گفت: اى على، مولاى من، و مولاى هر مرد و زن مؤمنى گردید.» [بحارالانوار، ج 37، ص 166]

پی‌نوشت:

جامع‌‏الاخبار، ص 10 و از او در بحارالانوار، ج 37، ص 166 و مناقب آن را از خبر ابوسعید خدرى و از شرف المصطفى از براء بن عازب و از التمهید باقلانى نقل كرده است و معناى آن را هم از سمعانى ذكر كرده است و در بحارالانوار، ج 37، ص 107 از أمالى شیخ صدوق از ابى هریره آمده است و فخر رازى آن را در تفسیر مفاتیح الغیب، ج 3، ص 433 آورده است و علامه امینى در الغدیر، ج 1، ص 272 - 282 به طور مفصل این مطلب را از 60 مصدر نقل كرده است.»