با جستجو در کتاب‌های ابن‌تیمیه و بررسی نوشتار او به این نکته دست می‌یابیم که او در مواجهه با روایات فضائل اهل‌بیت (علیهم السلام) و علی الخصوص حضرت علی (علیه السلام)، کینه و عداوت خود را علنی می‌کند. در خصوص برخی از روایات، شیوه تکذیب را به کار می‌برد و در مورد برخی دیگر که تکذیب آن‌ها امکان ندارد و صدورشان قطعی است، شیوه تأویل را برمی‌گزیند. یعنی معنای روایت را از ظاهر آن برمی‌گرداند، طوری‌که هیچ فضیلتی از آن روایت اثبات نشود و در برخی روایات به قدری در تأویل زیاده‌روی می‌کند که گویا آن روایت در مذمت حضرات معصومین (علیهم السلام) صادر شده است.
یکی از روایاتی که مورد دستبرد ابن‌تیمیه قرار گرفته حدیث منزلت است. ولی آن‌چه قابل توجه است این است که حدیث منزلت در منابع معتبر اهل سنت آمده است و از احادیث مشهور است. این حدیث را تعداد قابل توجهی از اصحاب و یاران رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم‌چون علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)، سعد بن ابی‌وقاص، معاویه، جابر، ابوسعید خدری، سعد بن مالک، اسماء بنت عمیس، عبدالله بن عمر، ابن ابی‌لیلی، مالک بن حویرث، عمر بن خطاب، عبدالله بن عباس، ام سلمه، عبدالله بن مسعود، أنس بن مالک، زید بن ارقم، و.... نقل کرده‌اند و هم‌چنین این روایت مشهور و متواتر در صحاح و مسانید عمده چون صحیح بخاری و صحیح مسلم و سنن ابن‌ماجه و سنن بیهقی و... آمده است.(صحیح بخاری: ص777، ح441؛ صحیح مسلم: ص1042، حدیث31؛ سنن ترمذی: ج5، ص641، ح3731، کتاب المناقب، باب21؛ سنن ابن ماجه: ج1، ص54، ح115)

پی‌نوشت:

«أنتَ مِنّی بِمَنزِلَةِ هاروُن مِن موُسی إلا لا نَبیَّ بَعدی.»
صحیح بخاری، محمدبن اسماعیل بخاری، دارالکتب العلمیة، بیروت: کتاب المغازی، باب 80، باب غزوه تبوک، ص777، ح4416.
صحیح مسلم، محمد بن مسلم نیشابوری، داراحیاء التراث العربی، بیروت: کتاب فضائل الصحابة، باب4، ص1042، حدیث31. (گفتنی است که مسلم نیشابوری این حدیث را در این باب با چهار طریق نقل کرده است.)
الجامع الصحیح، سنن الترمذی،داراحیاء التراث العربی، بیروت: ج5، ص641، ح3731، کتاب المناقب، باب21.
سنن ابن ماجه، محمد بن یزید قزوینی، دارالفکر، بیروت: ج1، ص54، ح115، باب فضائل اصحاب رسول الله.