شما اینجا هستید

مطرح کردن معنای تقیه صوفیانه توسط سید حیدر آملی

1396/04/10 - 23:44

درحالی که معنای لغوی و اصطلاحی "تقیه" معلوم و مشخص است، به گفته داود الهامی سید حیدر آملی عقاید درجه دوم شیعه را چنان تاویل کرده که رنگ صوفیانه به خود گرفته است و آن را از معنی اصطلاحی بیرون برده و جامه صوفیانه بدان پوشانده و پس از نقل نصوص ویژه شیعه در باب تقیه و وجوب آن می‌گوید: مقصود از تقیه «خودداری از فاش کردن اسرار الهی است.» درحالی که چنین معنایی تا بحال برای تقیه ذکر نشده است.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ داود الهامی می‌گوید سید حیدر آملی عقاید درجه دوم شیعه را چنان تاویل کرده که رنگ صوفیانه به خود گرفته است. مثلا "تقیه" را از معنی اصطلاحی آن بیرون برده و جامه صوفیانه بدان پوشانده و پس از نقل نصوص ویژه شیعه در باب تقیه و وجوب آن تا ظهور مهدی (عجل الله فرجه) می‌گوید: مقصود از تقیه «خودداری از فاش کردن اسرار الهی است.» (الهامی داود، موضع تشیع در برابر تصوف، ص 106) در صورتی که در معنای تقیه گفته شده: «در لغت از "تقی، یتقی" به معنای پرهیز کردن و جانب احتیاط را رعایت کردن می‌آید.» (بستانی فواد افرام، منجد الطلاب، ص ۶۸۹) ولی تقیه در اصطلاح فقهی یعنی «شخصی برای حفظ جان یا مال یا آبروی خود یا دیگران مجبور به همراهی با طرف ظالم خود باشد.» (انصاری مرتضی، المکاسب المحرمه، ص ۳۵۵) با این وجود چطور ممکن است کسی در معنای لغوی و اصطلاحی کلمه‌ای توسعه داده و آن کلمه را در معنای دیگر استخدام نماید؟

پی‌نوشت:
الهامی داود، موضع تشیع در برابر تصوف، مکتب اسلام، قم، 1378
بستانی، فواد افرام، منجد الطلاب، مترجم محمد م، تهران، انتشارات اسلامی، ۱۳۶۰
انصاری، مرتضی، المکاسب المحرمه، قم، مجمع الفکر الاسلامی، ۱۴۲۴ه ق، چاپ هشتم

تصوف

اعتقادات

برچسب‌ها:

تقیه