پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مقامات اهل بیت پیامبر اکرم براساس آیات و روایات فراوان اثبات شده است، تا آن‌جا که جایگاه امامت والاتر از رسالت تمام انبیاء جز خاتم آن‌هاست، خداوند در قرآن درباره‌ی حضرت ابراهیم (علیه السلام) می‌فرماید: «إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَاما.ً[بقره/124] ما قرار دادیم شما را امام و پیشوای برای مردم.» یعنی پس از مقام نبوّت تو را به امامت خلق منصوب کردیم و از طرف دیگر در روایات، تمام پیامبران برای اخذ مقام رسالت نسبت به دیگر افراد جامعه و دیگر شئونات معنوی، متوسل به اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شدند، و اهل بیت پیامبر اکرم کسانی هستند که قبل از خلقت و آفرینش موجودات عالم به صورت نوری در کنج عرش قرار گرفته تا این‌که حضرت آدم (علیه السلام) خلق شد و این نور حضرات معصومین (علیهم السلام) از اصلابی به اصلاب دیگر طبق روایات منتقل شد تا این‌که در زمان معین یکی پس از دیگری خلق و متولد شدند تا نسبت به سایر مخلوقات امتیاز ویژه‌ای داشته باشند و یکی از این امتیازات همان در دست گرفتن مقدرات عالم است که در تحت ید و تصرف ایشان به اذن خداوند است.
 وقتی معرفت به این مطلب پیدا کنیم دیگر هرگز برای ما فهم این سخن حضرت علی (علیه اسلام) دشوار و سخت نخواهد بود که برای طلب باران از خداوند درخواست باران کند و یا در سخن دیگری بفرماید که قطرات باران قبل از جدا شدن از ابر برای فرود آمدن از ما اجازه می‌گیرند.[1]
این‌گونه احادیث و روایات دیگر حاکی از عظمت و بزرگی ویژه‌ای است که  اینان در نزد خداوند دارد، و به راحتی این‌گونه سخنان را بیان می‌دارند. لذا اینان علت وجود هستی هستند و خداوند هم طی حدیث قدسی به پیامبر اکرم فرمودند: «لولاک لما خلقت الافلاک، لولا علی لما خلقتک، لولا فاطمه لما خلقتکما.[2] ای رسول ما اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم، اگر علی نبود تورا خلق نمی‌کردم، اگر فاطمه نبود شما دو نفر را نمی‌آفریدم.» این روایت در کتب فریقین – شیعه و سنی - با کمی اختلاف در متن وارد شده است.
و از این روایت معنای آیه شریفه‌ی قرآن که خداوند می‌فرماید: «فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ.[مومنون/14] پس والا و بزرگ است خداوندی که بهترین آفریننده است» و پس به یقین مراد از بهترین خلقت، همان پیامبر اکرم و حضرت علی و فاطمه و امامان بعدی تا حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) می‌باشند.
لذا می‌توان برتری این بزرگواران را بر انبیاء جز پیامبر خاتم حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را در حدیث حضرت علی (علیه السلام) فهمید که صعصعه بن صوحان از حضرت پرسید، که یا علی شما افضل هستید یا پیامبرانی مثل آدم، و نوح، و ابراهیم، و موسی، و عیسی، و محمد (علیهم السلام)؟ حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: من افضل از آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی هستم.[3] اما در مقام افضلیت بین خود و پیامبر اکرم فرمودند: «انا عبد من عبید محمد.[4] من بنده‌ای از بندگان محمد (صلی الله علیه وآله و سلم) هستم.» که عبد در این حدیث یا به معنای بنده‌ی مملوک و یا به معنای مطیع و پیرو آمده است.
و یا در آن حدیث از پیامبر نسبت به حضرت علی (علیه السلام) فرمودند که: «هر کس دوست دارد آدم را در دانش، و نوح را در فهم، و ابراهیم را در صبرش، و یحیی را در زهد و موسی را در شجاعتش ببیند، به حضرت علی نگاه کند.»[5]
در نتیجه به خاطر این برتری حضرات معصومین بود که خداوند انبیاء را ملزم کرد تا به وسیله‌ی اهل بیت پیامبر، خود را به درگاه الهی مقرب کنند، که در یک معنای وسیع‌تر -در عالم معنا- از اعتقادات مذهب شیعه است. لذا چگونگی پذیرش توبه حضرت آدم، آرام شدن طوفان نوح، سرد شدن آتش برای ابراهیم، اضطراب و ترس موسی از عصای خود، زنده کردن اموات توسط عیسی، وحشت در درون چاه توسط یوسف، انتظار کشیدن یعقوب در فراق فرزند خود، صبر ایوب، قرار گرفتن یونس در درون شکم ماهی و.... امتحانی بود که تمام انبیاء الهی تنها با تقرب و توسل به معصومین (علیهم السلام) امکان پذیر بوده است.

پی‌نوشت:

[1]. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، داراحیاء التراث العربیه، بیروت، لبنان، ج7 ص270-275.
[2]. اعانة الطالبین، ابی‌بکر دمیاطی، دارالفکر، بیروت، لبنان، ج1 ص13.
بحارالانوار، علامه مجلسی، موسسه الرساله، بیروت، لبنان، ج16 ص406.
[3]. الغدیر، علامه امینی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، ج10 ص124.
[4]. اصول کافی، کلینی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ایران، (1365ه)، ج1 ص89.
[5]. کفایة الطالب، محمود عبدالرزاق الرضوانی، الشرکة الجامعی، کراچی، پاکستان، باب 33 ص146.