پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَ مَنْ يُشاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدي وَ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبيلِ الْمُؤْمِنينَ...[نساء/115] و هر کس پس از آن‌که راه حق بر او روشن شد، با رسول خدا مخالفت نماید و از راهی غیر از راه اهل ایمان، پیروی کند، او را در همان راه ضلال و گمراهی که دوست دارد، رها می‌کنیم و در آتش جهنم می‌افکنیم و چه بد جایگاهی برای اوست.» این آیه شریفه می‌خواهد بگوید که با همگان اتمام حجت شده است تا هرگز بر خلاف سنت و سیره نبوی گام برندارند و در برابر خدا و رسولش اطاعت محض داشته باشند و مخالفت نکنند. آیات قرآن صراحت تام دارد و رسول خدا هم بارها فرمودند: «حلال محمد، حلال تا روز قیامت و حرام آن، حرام تا روز قیامت است.» فلذا با این سخن صریح دیگر جای بدعت و مخالفت و تخلف از حدود الهی معنا ندارد.
ما در این مقاله مختصر نمونه‌هایی از تخلفات عمر بن خطاب و مخالفت‌های صریح او با قرآن و سیره‌ی نبویّ را از کتب بزرگان اهل سنت بیان می‌کنیم تا مسلمین حال روز خلیفه دوم که خود را جانشین پیامبر قرار داده است را بهتر بدانند.
- گستاخی در حضور پیامبر اکرم آن روز که حضرت در بستر بیماری، مشرف به مرگ بود، با ممانعت از نوشتن آن ورقه الهی و ابدی موجب شد تا در میان امت پیامبر تا روز قیامت اختلاف شود، لذا با گفتن این حرف که پیامبر اکرم هذیان می‌گوید و درد بر او غلبه کرده، مجلس را به هم ریخت.[1]
- اعتراض به پیامبر در جریان نماز میت – عبدالله ابی – و کشیدن پیراهن پیامبر با بی ادبی و گستاخی تمام.[2] ظاهراً عمر بن خطاب از پیامبر خدا بیشتر می‌فهمید و این در حالی است که خداوند به پیامبرش فرمود: «اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ.[توبه/80] می‌توانی برای ایشان طلب آمرزش کنی و می‌توانی نکنی.»
- منع حج تمتع و متعه نساء[3] که مخالف صریح با آیات قرآن و روایات پیامبر اکرم است و عمر بن خطاب مخالفت کرد و کراهت داشت.
- بدعت در اذان «حی علی خیر العمل» که در زمان رسول خدا وجود داشت و جزئی از اذان بود، و «الصلوة خیر من النوم» که در زمان پیامبر وجود نداشت.[4]
- بدعت در نماز مستحبی به صورت جماعت که در اصطلاح به آن نماز تراویح می‌گویند.[5] جالب این‌که در زمان ابوبکر این عمل صورت نگرفت.
- قرائت نماز میت با چهار تکبیر در حالی‌که سنت پیامبر اکرم بر پنج  تکبیر بوده است.[6]
- بدعت در مباحث ارث (خواهر و برادر، جدّ با وجود برادر، تقسیم ماترک بین وارث بالسویه، دایی از خواهر زاده و...)[7]
- مخالفت با گریه کردن برای اموات، در حالی‌که سنت عملیه رسول خدا چیز دیگری بود.[8]
- تعطیل کردن حدود شرعی بر متخلفین مثل مغیره، جعده و...[9]
- فرار از جنگ در زمان شایعه کشته شدن پیامبر اکرم که این عمل در تضاد با آیه شریفه‌ی: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَار...[انفال/15 و16] ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، هنگامی‌که با کافران روبرو شدید، در حالی‌که انبوه لشکریانشان به سوی شما پیش می‌آیند، پشت به آن‌ها نکنید و فرار ننمائید...» بوده است.[10]
- جا به جا کردن مقام ابراهیم در حالی‌که هیچ‌گاه رسول خدا دست به چنین عملی نزد.[11]
- خوردن شراب بعد از نزول دومین آیه نهی از نوشیدن آن و غضب پیامبر اکرم از او، تا جایی که پیامبر او را زد. آیه سوم که نازل شد عمر بن خطاب از عملش خودداری کرد.[12]
- مخالفت با اخذ فدیه از اسیران جنگ بدر و کشتار اسیران جنگ حنین بر خلاف فرامین الهی و فرمایشات پیامبر اکرم.[13]

در نتیجه این تاریخ اسلام است که گویای تخلفات و سرپیچی‌های برخی از صحابه مانند عمر بن خطاب است که هم خود را صحابه می‌داند و هم خلیفه مسلمین شده است و هم این همه تخلفات را در کارنامه‌ی خود دارد و بزرگان اهل سنت در کتاب‌های خود آن را بیان داشته‌اند.
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، لبنان، کتاب الجهاد و السیر... ج4 ص31.
[2[. اسرار آل محمد، سلیم بن قیس هلالی، نشر الهادی، قم، تهران، (1375ق)، ص73.
[3]. صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، دارالطباعه العامره، استانبول، ترکیه، (1329ق)، باب فی النسخ التحلّل من الاحرام، حدیث3020.
[4]. سنن، دارقطنی، موسسه الرساله، بیروت، لبنان، (ق1424)، ج1 ص243.
[5]. صحیح بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، لبنان، (1407ق)، کتاب صلاة تراویح، باب فضل من قام رمضان، ج2 ص707 حدیث1905.
[6]. عمدة القاری، بدرالدین العینی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج4 ص129.
[7]. مستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، کتاب الفرائض، ج4 ص339.
[8]. سنن ترمذی، ترمذی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج3 ص328-330، رقم1002-1004.
[9]. مستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، ج3 ص448-449.
[10]. کنزالعمال، متقی هندی، موسسه الرساله، بیروت، لبنان، (1401ق)، ج10 ص424.
[11]. طبقات الکبری، ابن سعد، دارصادر، بیروت، لبنان، ج3 ص204.
[12]. مجمع الزوائد، هیثمی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج5 ص51.
[13]. سیرة النبویه، زینی دحلان، دارالفکر، بیروت، لبنان، (1421ق)، ج1 ص512.