پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَ مَنْ يُشاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدي وَ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبيلِ الْمُؤْمِنينَ...[نساء/115] هر کس با پیامبر خدا، بعد از آشکار شدن حق برایشان به مخالفت برخیزد و از راه گمراهی که غیر از راه اهل ایمان می‌باشد تبعیت نماید، او را در همان راه – ضلال - وامی‌گذاریم و نهایتاً در جهنم جای می‌دهیم، چه بد جایگاهی برای او خواهد بود.»
این آیه شریفه حجت را بر همه‌ تمام می‌کند که تحت هیچ شرایطی با فرمان الهی و سخنان پیامبر خدا به مخالفت برنخیزیم و باعث این نشویم که با هوا و هوس دنیایی خود و سخنان نسنجیده میان مسلمانان اختلاف ایجاد کنیم، اختلافی که نه خداوند به آن امر فرموده و نه پیامبر اکرم از آن راضی است، جز این‌که زیان و ضرر آن به خودمان برمی‌گردد و امر آخر همه‌ی ما انسان‌ها مرگ و قبر و قیامت است و خدای نکرده جایگاهمان جهنم موعود باشد.
در کتاب «اجتهاد در مقابل نص» وارد شده است که ابن مردویه در ذیل تفسیر آیه شریفه گفته است که راه هدایت، علی بن ابی‌طالب می‌باشد و مخالفت با رسول خدا در مخالفت با حق علی است و سبیل مومنان همان راه عترت و اهل بیت کرامش می‌باشد.[1]
ما در این نوشتار کوتاه به ذکر برخی از بدعت‌ها و مخالفت‌های عملی خلیفه سوم می‌پردازیم و از کتب اهل سنت متذکر مواردی می‌شویم که چگونه با سنت رسول خدا برخورد کرد و مسیر اسلام را از راه صحیح منحرف نمود.
- او خلافت بعد از عمر بن خطاب را با سه شرط موجود بر این خلافت یعنی عمل به کتاب خدا و سنت پیامبر و روش دو خلیفه قبلی پذیرفت.[2]
- بذل و بخشش‌های بی‌حدّ و حساب در میان فرزندان بنی‌امیه و دیگر اقوام و خویشاوندان خود، بر خلاف سیره‌ی عملی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم).[3]
- تبعید و ضرب و شتم بهترین اصحاب رسول خدا که نسبت به اعمال ناشایست او اعتراض می‌کردند، مثل ابوذر غفاری که به صحرای ربذه تبعید شد.[4]
- منصوب کردن والیان و حاکمان فاسد که مورد خشم خدا و رسولش بودند، چرا که آن‌ها لیاقت نداشتند، حاکم جامعه اسلامی باشند و اگر گزارشی را هم به عثمان می‌دادند او با سکوت و گاهی تأیید، اعمال آنان را امضاء می‌کرد و این در حالی بود که عمر بن خطاب او را از این کار منع کرده بود و به او گفته بود که وقتی خلیفه شدی، فرزندان ابومعیط را بر گردن مردم سوار نکن و...[5]
- بدعت عثمان در نماز مسافر که چهار رکعت خواند و باعث اعتراض برخی از اصحاب خاص پیامبر اسلام مانند حضرت علی (علیه السلام) گردید، اما او توجهی نکرد و عمل خود را ادامه داد.[6] و جالب توجه این‌که در صحیح بخاری و مسلم، حکم نماز مسافر توسط پیامبر اکرم وارد شده است که پیامبر در سفر شکسته می‌خواند.[7] لذا برخی افراد مانند عایشه و معاویه و دیگران به تبعیت از احکام غیر شرعی عثمان از او پیروی کردند، و به این وسیله ضربه به دین اسلام زده شد.

پی‌نوشت:

[1]. اجتهاد در مقابل نص، علامه شرف الدین، دارالمورخ، بیروت، لبنان، (1431ق)، ص63.
[2]. الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، دارصادر، بیروت، لبنان، ج3 ص44.
[3]. الفتنه الکبری، طه حسین، دارالمعارف، قاهره، مصر، (1354ق)، ج1 ص77
[4]. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دار احیاء الکتب العربی، بیروت، لبنان، ج8 ص256.
[5]. تاریخ طبری، طبری، نشر اساطیر، تهران، ایران، (1362ش)، ج4 ص151.
[6]. الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، دار صادر، بیروت، لبنان، ج3 ص49.
[7]. صحیح بخاری، بخاری، داراحیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، باب صلاً المسافر، ج1 ص131.
صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، نشر خلیل میس، بیروت، لبنان، (1407ق)، باب صلاة المسافرین و قصرها، ج1 ص258.