پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ روایات بسیار متعددی درباره‌ی فضائل امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در اسناد اهل‌سنت ذکر شده است،[1] اما روایتی در این بین وجود دارد که منزلت حضرت را با قرآن برابری می‌دهد، حال درست است شاید این روایت از منابع دست اول اهل‌سنت نباشد، اما از اسناد بزرگانشان است، پس چرا نسبت به آن به نحو احسن عمل نمی‌شود.
روایت بدین شرح است: «ﻗﺎﻝ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ: ﯾﺎ ﻋَﻠُّﯽ! ﻣَﺜَﻠُﮏَ ﻓِﯽ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﮐَﻤﺜﻞ ﺳُﻮﺭﺓ "ﻗُﻞ ﻫُﻮَ ﺍﻟﻠﻪُ ﺍَﺣَﺪ ٌ". ﻓَﻤَﻦ ﻗَﺮﺃﻫﺎ ﻣﺮَّﺓً، ﻓﮑﺄﻧَّﻤﺎ ﻗَﺮَﺃ ﺛُﻠﺚَ ﺍﻟﻘُﺮﺁﻥ، ﻭ َﻣَﻦ ﻗَﺮﺃﻫﺎ ﻣَﺮَّﺗﯿﻦ، ﻓﮑﺄﻧَّﻤﺎ ﻗَﺮَﺃ ﺛُﻠﺜﯽ ﺍﻟﻘُﺮﺁﻥ، ﻭَ ﻣَﻦ ﻗَﺮﺃﻫﺎ ﺛَﻼﺙَ ﻣَﺮّﺍﺕٍ ﻓَﮑَﺄﻧَّﻤﺎ ﻗَﺮﺃ ﺍﻟﻘُﺮﺁﻥ ﮐُﻠَّﻪ. ﻭ ﮐَﺬﻟِﮏ ﺃﻧﺖَ ﯾﺎ ﻋﻠﯽ! ﻓَﻤَﻦ ﺍَﺣَﺒﮏَ ﺑِﻘَﻠﺒﻪ، ﻓَﻘَﺪ ﺍَﺩﺭَﮎَ ﺛُﻠﺚَ ﺍﻻﯾﻤﺎﻥ، ﻭَ ﻣَﻦ ﺍَﺣَﺒﮏَ ﺑِﻘَﻠﺒﻪ ﻭَ ﻟِﺴﺎﻧِﻪ ﻓَﻘَﺪ ﺍَﺩﺭَﮎَ ﺛُﻠﺜﯽ ﺍﻻﯾﻤﺎﻥ، ﻭَ ﻣَﻦ ﺍَﺣَﺒﮏَ ﺑِﻘَﻠﺒﻪ ﻭَ ﻟِﺴﺎﻧِﻪ ﻭ ﯾَﺪﻩ ﻓَﻘَﺪ ﺍَﺩﺭَﮎَ ﺍﻻﯾﻤﺎﻥ ﮐُﻠَّﻪ.[2] ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ (ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:‏ ﻋﻠﯽ ﺟﺎﻥ! ﻣَﺜَﻞِ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ، ﻣﺜﻞ ﺳﻮﺭﻩ «ﻗﻞ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺣﺪ» ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﮐﺲ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﻮﻡ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﻨﺪ، ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺳﻮﻡ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻫﺮ ﮐﺲ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﯾﺎ ﻋﻠﯽ! ﺍﯾﻦ‌ﻃﻮﺭ ﻫﺴﺘﯽ، ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﻗﻠﺒﺎً ﻣﺤﺐ ﺗﻮﺳﺖ، ﺍﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﯾﮏ ﺳﻮﻡ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‌ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺤﺒﺖ ﻭﺭﺯﺩ، ﺩﻭ ﺳﻮﻡ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‌ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﻀﺎ ﻭ ﺟﻮﺍﺭﺡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﮐﻨﺪ، ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍﺳﺖ.»
همین‌طور این روایت را ابن شاهین بغدادی با تغییراتی جزئی ذکر کرده است.[3]
حال با توجه به این روایت، باید به این نکات توجه کرد:
- هر چند منابع اولیه اهل سنت این روایت را ذکر نکرده‌اند، با این حال به جهت محتوایی صحیح بوده و قابل پذیرش است.
 - عبارت «هر کس با زبان و قلب و دست‌هایش تو را دوست بدارد، ... دوستیش نسبت به اسلام تمام و به همه آن دست یافته است» نشانگر آن است که محبت قلبی و زبانی باید نمود خارجی نیز داشته باشد، تا بتوان آن را محبتی واقعی و کامل دانست.
با این وجود بهتر بود که اهل‌سنت به این روایات روشن در کتاب‌های خود بیشتر توجه می‌کردند.

پی‌نوشت:

[1]. اقرار بزرگان اهل سنت به فضائل حضرت علی(ع).
[2]. ینابیع الموده، قندوزی، کتابخانه مدرسه فقاهت، ج1، ص376.
[3]. ابن شاهین بغدادی، أبو حفص عمر بن أحمد، جزء من حدیث ابن شاهین، با جمع‌آوری أبی الحسین بن المهتدی، ص 340 - 341، کویت، دار ابن الأثیر، چاپ اول، 1415ق.