پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همه مردم جهان بر اساس طینت و سرشت باطنی خود که همان اعتقاد به وجود خداوند و نظام تکاملی آفرینش است، به نوعی بر آمدن منجی اعتقاد دارند و آمدن آن را انتظار می‌کشند. ادیان و مذاهب الهی در این راستا از اعتقاد بالاتری نسبت به آمدن منجی برخوردار هستند و گرچه کتب برجای مانده از آیین‌های قبل از اسلام دچار تحریفات فراوان گشته است، اما با این وجود باز هم اعتقاد به آمدن فرد مصلحی که به عنوان منجی مطرح است را می‌توان در لا به‌لای این کتب یافت.

آیین یهود از جمله این آیین‌هاست که حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام)  پیامبر و فرستاده خدا کتاب تورات را برای ایشان آورد. گرچه این کتاب در ادوار مختلف تاریخی دست‌خوش تغییرات گشته است، اما در بعضی از اصول سیزده‌گانه آن در مورد منجی سخن به میان آمده و هنوز مطرح می‌باشد. یکی از پایه‌های آیین یهود را می‌توان اعتقاد به آمدن منجی یا همان ظهور «ماشیح» دانست که به آن دوره نجات یا گئولا گفته می‌شود. اصل دوازدهم از اصول سیزده‌گانه ایمان یهود که توسط هارامبام (ابن میمون) مطرح شده است، مربوط به تشکیل حکومت آرمانی است که در آن آمده است: «من با ایمان کامل، به آمدن ماشیح اعتقاد دارم؛ اگرچه او تاخیر کند، با این حال، هر روز در انتظار او هستم تا بیاید.»[1]
یهودیان صهیونیست، تشکیل دولت جهانی خود را در راستای آماده سازی برای دولت موعود می‌دانند. ایشان در پایان مراسم سالگرد بنیان‌گزاری رژیم اسرائیل، پس از نواختن در شیپور عبادت این‌گونه دعا می‌کنند: «اراده خداوند ما چنین یاد باد که به لطف او شاهد سپیده‌دم آزادی باشیم و نفخ صور مسیحا، گوش ما را نوازش دهد.

اصل اعتقاد به آمدن شخص مصلح در ادیان مختلف مطرح است، لکن هر کدام، ایشان را در گویش خود به نامی متفاوت می‌خوانند مثلا در دین یهود آن را «ماشیاح» یا مسیح رهایی بخش می‌نامند که در زبان عبری «ماشیاح»، به آرامی «مشیحا» و به یونانی «کریست «تلفظ می‌شود. آن‌چه امروزه در آیین یهود با نام «ماشیاح» مطرح است را می‌توان همان موعود یهود دانست، همان کسی که از جانب خداوند آمده و دارای قداست خاص است؛ انسانی آسمانی و معجزه‌گر که اعتقاد دارند خداوند وی را قبل از خلق بشر آفریده و او در آسمان می‌ماند، تا زمان آمدنش فرا رسد؛ به او پسر انسان می‌گویند، چرا که به شکل انسان ظاهر می‌شود، ... او خواهد آمد تا مسیر تاریخ بشریت را اصلاح کند.[2] ایشان در آیین یهود اعتقاد دارند حاکم آینده کسی است که از نیروهای فرا انسانی برخوردار است و همه قابلیت‌هایی که در سنّت اسرائیل کهن آمده است و به پادشاه مطلوب نسبت داده شده است را می‌توان بر او اطلاق نمود: «او واسط میان یَهُوه (خدا) و قوم برای رساندن برکت خواهد بود و در مقام پادشاه کاهن، به عدالت و انصاف حکمرانی خواهد کرد.»[3]

پی‌نوشت:

[1]. کتاب مقدس، عهد عتیق، مزامیر، فصل 13، آیه 10
[2]. عبدالوهاب المسیری، یهودیت و صهیونیسم، دائره المعارف یهود، تهران، ج 5، ص 319
[3]. کتاب مقدس، عهد عتیق، اشعیا، فصل 11، آیه 5