پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امام خمینی (ره) به عنوان یک عالم و مرجع دینی و سیاستمدار اسلامی، همواره با سایر ملت‌های غیرمسلمان از جمله مسیحیان جهان در ارتباط و گفتگو بوده است. ایشان که رفتار و برخورد‌هایشان برگرفته از تعالیم اسلام و سیره پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود، به گونه‌ای با غیرمسلمانان رفتار و سلوک داشت، که هر شخصی که با‌ ایشان ارتباط و برخوردی داشت شیفته و مجذوب اخلاق و حسن سلوک او می‌شد.

امام خمینی (ره) به خصوص در دوران کوتاه چهار ماهه‌ای که در کشور فرانسه و در میان مردم مسیحی این کشور اقامت داشت، روابط بیشتر و برخورد‌های احترام‌آمیزی با آنان برقرار کرد، که متقابلاً برخورد‌های صمیمانه از سوی آنان را به دنبال داشت. در سالروز رحلت‌ ایشان به چند نکته از سیره عملی و گفتاری امام خمینی (ره) نسبت به مسیحیان می‌پردازیم:

حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پور یکی از یاران و همراهان امام خمینی (ره) از تأثیرات حضور امام (ره) در میان مردم فرانسه چنین می‌گوید: «یک مسأله‌ای که بسیار قابل توجه بود طرز رفتار و برخورد امام (ره) در نوفل لوشاتو بود؛ به طوری که تمام اهالی محل را به خود جذب کردند. اهالی محلی که شاید در بدو ورود امام (ره)  به نوفل لوشاتو ممکن بود ناراضی بودند، از اینکه وقتی رهبر ایران بیاید در آن محل ایاب و ذهاب زیادی خواهد شد و آرامش محل از بین خواهد رفت. ظاهراً یکی از همسایگان گله کرده بود که اینجا ماشین زیاد می‌آید و می‌رود و آرامش را به هم زده؛ اما به مرور زمان تمام آنان جذب اعمال و رفتار امام شدند. از جمله یکی از برنامه‌های امام (ره) که آنجا اجرا کردند و خیلی مؤثر بود، این بود که شب تولد حضرت عیسی مسیح (علیه‌السلام) امام (ره) پیامی برای مسیحیان جهان دادند که خبرگزاری‌ها پخش کردند و در کنار این پیام به ما دستور دادند که هدایایی که از ایران آوردند _برادرانی که از ایران می‌آمدند احیاناٌ سوغات می‌آوردند؛ مثل گز، آجیل و شیرینی_ تقسیم کنیم و در کنار هر یک از بسته‌ها، یک شاخه گل پخش کردیم. هر چند نفر بطرفی می‌رفتند، من آن چند جائی که رفتم، دیدم اصلاً این مسأله برای آن افرادی که در غرب بودند و اثری از این عاطفه‌ها و محبت‌ها و این رفت و آمد‌ها و برخورد‌ها ندیده بودند، حتی پدران با فرزندان خودشان یک چنین حالتی نداشتند و به صورت خشک زندگی می‌کردند، بسیار عجیب است که شب میلاد حضرت عیسی (علیه‌السلام) یک رهبر ایرانی که متمسک به یکی از ادیان الهی می‌باشد، اینقدر به آنها نزدیک هست و اینقدر اظهار محبت می‌کند. من یادم هست یکی از این خانه‌هایی که هدیه بردم، زنگ زدم ، خانمی در را باز کرد، هدیه امام (ره) را دادم، چنان هیجان‌زده شد که قطرات اشک از چهره‌اش فرو ریخت.» [1]

حجت الاسلام والمسلمین محتشمی، یکی دیگر از یاران امام (ره) درباره تأثیرات شگرف اخلاق و رفتار و زندگی امام (ره) در میان مردم مسیحی فرانسه اظهار می‌دارد: « هجرت امام به پاریس تحولی عظیم به وجود آورد و برداشت و درکی که غربی‌ها از اسلام داشتند و مسلمانان را به باد مسخره می‌گرفتند، به کلی دگرگون شد. اخلاق و رفتار و زندگی امام(ره) آنچنان تأثیری گذاشت که به گفته یکی از دانشمندان، اگر تمام بودجه یکساله حوزه‌های علمیه را صرف می‌کردیم برای تربیت مبلغ و تألیف و ترجمه کتاب به اروپا می‌فرستادیم، نمی‌توانستیم به اندازه اقامت چهار ماهه امام در پاریس، اسلام را در دنیا معرفی کنیم. مردم پاریس از رادیو و تلویزیون خواسته بودند این اسلامی که رهبرش در نوفل لوشاتو زندگی می‌کند و با یک اعلامیه امت ۳۶ میلیونی ایران را به حرکت در می‌آورد چیست، برای ما معرفی کنید. متأسفانه فیلمی که بتواند معرف اسلام واقعی باشد نداشتیم. تلویزیون فرانسه مجبور شد هر شب یک ربع ساعت فیلم محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را بدون صدا برای مردم به نمایش بگذارد و هر شب در آغاز اخبار عکس امام (ره) را بگذارد و اخبار مربوط به آن حضرت را برای مردم بگوید. در کوچه و خیابان که می‌رفتیم مردم با چشم عطوفت و مهربانی می‌نگریستند و بر خورد مؤدبانه داشتند. هنگامی که امام (ره) برای اقامه نماز بیرون می‌آمدند همسایگان به تماشا می‌پرداختند و سیمای نورانی این رهبر الهی را نظاره می‌کردند و احساسات گرم و پرشور خود را ابراز می‌نمودند.» [2]

امام خمینی (ره) به هنگام ترک فرانسه و مراجعت به ایران به پاس تقدیر و تشکر از میزبانی دولت و ملت مسیحی فرانسه، طی پیامی چنین می‌نویسند: «در این موقع که پس از چهار ماه توقف پرحادثه در خاک فرانسه برای خدمت به وطنم می‌خواهم اینجا را ترک کنم، لازم می‌دانم از دولت فرانسه که وسایل امنیت و آزادی بیان را برای اینجانب مهیا نمود و از اهالی محترم که با حس انسان‌ دوستی، علاقه خود را به آزادی و استقلال کشور ایران اظهار داشتند تشکر کنم. ‌امید است مهمان نوازی دولت و ملت فرانسه و حس آزادی خواهی آنان را فراموش نکنم و از زحماتی که به همسایگان و اهالی نوفل لوشاتو دادم معذرت می‌خواهم.‌ امید است احترامات اینجانب را بپذیرند.» [3]

پی‌نوشت:
 [1]. سرگذشت‌های ویژه از زندگی امام خمینی، مصطفی وجدانی، چ 16، 1378، انتشارات پیام آزادی، ج اول، صص ۴۹ – ۵۳
 [2]. همان، صص ۱۰۸ـ ۱۱۰
 [3]. صحیفه امام، ج ۶، ص ۶