پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آن‌جایی که رجعت یکی از اعتقادات مسلّم شیعه است، اما مخالفین مذهب تشیع در هر مناسبتی و به هر طریقی سعی می‌کنند که با انواع اتهامات کذایی شیعه را سرکوب کنند، یکی از اتهامات دروغی که در باب رجعت به مذهب شیعه نسبت می‌دهند، همان عبدالله بن سبأ ساختگی است و مخالفین شیعه به‌وسیله این شخص کذایی تلاش کردند، پل ارتباطی میان شیعه و یهود و نصاری ایجاد کنند. چرا که آن‌ها می‌گویند که عبدالله بن سبأ اولین کسی بود که نظریه رجعت را در دین اسلام بیان کرده است. او بوده که گفت: حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) از حضرت عیسی (علیه السلام) برتر است و اگر قرار بر این باشد، که عیسی مسیح به زمین باز گردد، پس چرا حضرت محمد باز نگردد.[1]
لذا همین افسانه ساختگی و کذب محض باعث تهمت‌های شدیدی نسبت به شیعه در طول تاریخ گردید، و نیز این‌گونه داستان‌های خرافی بهانه‌ای به‌دست مخالفین شیعه داده و آن‌ها در کتب خود شروع به قلم‌فرسایی کردند و آن را با آب و تاب بیشتر و رنگ و بوی خاصی مطرح کردند، تا شیعه را کنار بزنند. از جمله‌ی این کتب را می‌توان به نام الشیعه و السنه تألیف احسان الهی ظهیر[2] و کتاب الصراع بین الاسلام و الوثنیه تالیف عبدالله قمیصی[3] و... نام برد، که در آن شیعه را مولود تربیت شده قوم یهود در سرزمین‌های اسلامی بدانند و هم‌چنین همین داستان ساختگی افرادی مثل طبری و دیگران باعث گردید، که افرادی به مانند گولدزیهر در کتاب العقیده و الشریعه فی الاسلام درباره نظریه رجعت چنین بگوید که: رجعت به خودی خود از اختراعات شیعه یا از عقایدی که مخصوص به آن‌ها باشد نیست، بلکه این احتمال وجود دارد، که از طریق یهود و نصاری به میان شیعه راه یافته باشد، چرا که آن‌ها معتقدند که ایلیای پیامبر به آسمان رفت و برای اقامه عدل به زمین باز خواهد گشت.[4]
در جواب افرادی مانند اینان که این‌گونه اتهامات را به شیعه نسبت می‌دهند، کافی است که بگوییم شیعه، رجعت را از طریق آیات قرآن و روایات از اهل بیت پیامبر اثبات می‌کند، هر چند که برای مخالفین خوش‌آیند نباشد، و اگر گفته شود قرآن از یهود و نصاری این نظریه را اخذ کرده است، می‌توان گفت که شیعه، این نظریه را از یهود و نصاری گرفته است و این اشکالی ندارد، چرا که در اعتقادات دینی و مذهبی، خود این موضوع با صراحت تمام بیان شده و همان‌طور که گفته شد مذهب شیعه پیرو دستورات قرآنی و روایات وارده از امامان و جانشینان پیامبر اکرم (علیهم السلام) است و هیچ‌گاه اظهار ناامیدی و نگرانی به این موضوع ندارد.

پی‌نوشت:

[1]. تاریخ طبری، طبری، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، (1407ق)، ج2 ص647.
[2]. الشیعه و السنّه، احسان الهی ظهیر، اداره ترجمان السنه، لاهور، پاکستان، چاپ سوم، (1396ق)، ص5.
[3]. الصراع بین الاسلام و الوثنیه، عبدالله قمیصی، المطبعه السلفیه، قاهره، مصر، (1356ق)، ص137.
[4]. العقیده و الشریعه فی الاسلام، گولدزیهر، دارالکتب الحدیثه، قاهره، مصر، ترجمه محمد یوسف موسی، ص215.