پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند با هر پیامبری معجزه‌ای را فرو می‌فرستد و مقاصدی را مورد عنایت خویش قرار می‌دهد که از جمله آن موارد می‌توان به نشانه‌ای برای صدق نبوت اشاره کرد و گرنه تشخیص نبیّ از غیر آن برای عامه مردم کاری بس دشوار بود و از طرفی حجّت نیز بر مردم تمام نمی‌گشت. اما فایده معجزه منحصر در همین یک مورد نبوده و موارد دیگری را نیز در بر می‌گیرد. معجزه سلاح پیامبر نیز محسوب می‌شود که به‌وسیله آن مردم را به خداپرستی دعوت می‌کند.

خداوند قرآن مجید را بر قلب رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل کرد تا به قرائت و توضیح و تفسیر آن مردم را از بت‌پرستی نجات داده و به کمال سعادت برساند. از این‌رو این معجزه الهی همواره به‌صورت کاملاً شفاف در ذهن و خاطر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده تا در هر کجا که مقتضی باشد، از آن استفاده کرده و رسالت خود را به انجام رساند. پس اگر بنا باشد که قرآن از ذهن مبارک پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ولو برای مدتی کوتاه زائل گردد و نسیان و فراموشی بر وی عارض شود، او نخواهد توانست که رسالت خود را به خوبی به انجام رساند.

از این‏‎رو خداوند به رسولش می‌فرماید: «سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰ.[اعلی/6] ما به‌زودى [آيات خود را به‎‎‎‎‎‎‎‎‎وسيله سروش غيبى‌] بر تو خواهيم خواند، تا فراموش نكنى.» حتی مفسران در جایی بیان داشتند که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر این عادت بود که پیش از نزول آیات، آنها را پیش خوانی می‌کرد تا این‌که این آیه نازل شد: «لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ.[قیامت/16] زبانت را به‌خاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن‌] حركت مده.» صرف نظر از این‌که آن قول مفسران به چه منظور بوده، به هر حال خداوند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را از اضطراب مطمئن می‌سازد، که او هرگز چیزی را فراموش نخواهد کرد؛ حتی خداوند پیامبرش را از عجله در خواندن آیات نیز نهی فرموده تا اگر این شائبه در او بوده که ممکن است حالت فراموشی به ایشان دست دهد، نیز رفع گردد: «وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ.[طه/114] و در [خواندن‌] قرآن، پيش از آن‌كه وحى آن بر تو پايان يابد، شتاب مكن.»

آیات قرآنی آن‌چنان صریح و واضح هستند که جای هیچ شک و شبهه‌ای را باقی نمی‌گذارند، اما متاسفانه در کتب معروف اهل سنت به روایات متعددی در مورد نسیان و فراوشی آیات قرآن مجید از جانب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر می‌خوریم که جای بسی تعجب دارد.

به عنوان مثال «مسلم نیشابوری» در کتاب خود آورده است: «عایشه گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) صدای قرائت شخصی را از مسجد شنید و فرمود: خدا او را رحمت کند که مرا به یاد آیه‌ای انداخت، که آن را فراموش کرده بودم.»[1]

پی‌نوشت:

[1]. مسلم، صحیح مسلم، تحقیق: محمد فواد عبدالباقی، دار احیاء التراث العربی، ج1،ص543،ح788