پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اندیشه‌ی مهدویت، از دیرباز خصوصاً از سوی وهّابیت مورد تهاجم و کینه‌توزی فراوان بوده که با نگاهی گذرا به نوشته‌های علمای شیعه از آغاز عصر غیبت تاکنون، گفته‌ی یاد شده را تأیید می‌کند. گسترش شایعات در حوزه مهدویت، حمایت از مدعیان دروغین مهدویت، ایجاد شبهه در اعتقاد به نوّاب خاص حضرت مهدی (علیه السّلام)، و توهین و طعنه به آنان، سوء استفاده از نشانه‌های حتمی ظهور، ایجاد شک در اذهان شیعیان و توهین به شخصیت حضرت مهدی (علیه السّلام) به شکل‌های مختلف در کتاب‌ها، ماهواره‌ها و سایت‌های اینترنتی، از اقدامات آنان در مبارزه با مهدویت است. از این‌رو با مراجعه به روایات اهل بیت (علیهم السّلام) برای شناخت مدعیان دروغین مهدویت، معیارهایی برای شناخت امام می‌یابیم که با توجه به آن‌ها می‌توان مدعیان دروغین را شناخت که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

الف) سکینه و وقار؛ علم و دانش؛ وصیت آشکار.[1]
ب) هرگاه از او سؤال شود، پاسخ دهد و اگر دیگران ساکت گردند، او آغاز به سخن فرماید؛ از آن‌چه در آینده اتفاق می‌افتد، بتواند خبر دهد؛ توانایی سخن گفتن با مردم با هر لغت و زبانی را دارد.[2]
ج) معصوم از گناه است؛ لغزشی در فتوا و پاسخ ندارد؛ اشتباه و فراموشی ندارد؛ از هیچ موضوع دنیوی غافل نمی‌گردد.[3]
د) خداوند به او معجزاتی (کراماتی) عطا فرموده است.[4]

- این در حالی است که با بررسی رفتار و حالات مدعیان مهدویت به این نکات پی می‌بریم که آنان افرادی دروغ‌گو و دنبال کسب شهرت، ثروت و نظایر آنند و هیچ دلیل محکم و عقل‌پسندی ندارند و بیشتر با تحریک احساسات و عواطف، افراد را پیرو و مطیع خود می‌کنند. هیچ‌گاه از طرف عالمان دین مورد تأیید نیستند که این خود نشان دهنده حقه‌بازی و شیاد بودن آنان است؛ زیرا امام زمان به شیعیان امر فرموده در دوران غیبت، برای حل مشکلات خود، به علمای دین مراجعه کنند؛[5] در حالی‌که اکثریت قریب به اتفاق این‌گونه افراد یا اصلاً سواد دینی ندارند و یا آگاهی بسیار کمی از دین دارند و به دنبال اثبات خود هستند.
- معمولا استدلال مدعیان به چیزهاییست که نمی‌توان صحت و سقم آن را بررسی کرد؛ ادعاهایی هم‌چون خواب، مکاشفه و یا پیام از سوی حضرت، و از افراد پرسشگر بیزار و فراریند، زیرا در آن صورت، تناقض‌گویی آنان آشکار و دروغ‌هایشان افشا می‌گردد؛ به همین‌رو، اینان با شدت و تندی، با افراد پرسش‌گر برخورد می‌کنند؛ چون آنان به‌دنبال افراد ساکت، خاموش، مطیع و کم‌اطلاع هستند و افراد آگاه و پرسش‌گر را مزاحم خود می‌دانند.
- این افراد به‌دنبال مرید‌پروری هستند و برای بقای خود، حتی حاضرند در عقاید پیروان خود، شکاف به‌وجود آورند و باعث انحراف آن‌ها گردند، و غالباً این افراد، جلسات خصوصی و محرمانه دارند، که هر کسی اجازه ورود به آن را ندارد.
- اکثر مردم، توسط واسطه‌ها، مدعی را می‌شناسند، بدون آن‌که حتی او را دیده باشند و این ایجاد مانع در مقابل مدعی، یکی از راه‌های جذب مردم و عدم افشای ماهیت پنهان وی می‌گردد، چرا که در اثر ارتباط مستقیم و طرح این نوع مسایل در سطح عموم جامعه، رازها و تناقضات آشکار می‌شود و فرد مدعی به سرعت از آن جایگاه خود ساخته، سقوط می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. «بالسّکینة والوقار والعلم والوصیة.» الخصال، شیخ الصدوق، مؤسسة النشر الإسلامی التابعة لجماعة المدرسین، قم، ص 200. 
[2]. «فیجب و یسکت عنه فیبتدئ و یخبر النّاس بما فی غد و یکلّم النّاس بکلّ لسان...» بحارالأنوار، علامة مجلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 25، ص 122.
[3]. «معصوم من الذّنوب کلّها صغیرها و کبیرها لا یزلّ فی الفتیا و لا یخطئ فی الجواب و لا یسهو و لا ینسی و لا یلهو بشیء من أمر الدّنیا.» بحارالأنوار، علامة مجلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 25، ص 164.
[4]. علل الشرائع، شیخ صدوق، منشورات المکتبة الحیدریه، نجف أشرف، ج 1، ص 122.
[5]. «أمّا الحوادث الواقعة فارجعوا فیها إلی رواة حدیثنا فإنّهم حجّتی علیکم و أنا حجّة الله.» الغیبة، شیخ طوسی، مؤسسة المعارف الإسلامیة، قم، ص 291.