پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بیان شد که وهابی‌ها به ذبح و نحر برای اموات و اولياء اشكال می‌کنند. محمد بن عبدالوهاب می‌گوید «پيامبر (ص) با مشركان جنگيد تا اعمالی مانند قربانی كردن تنها برای خدا باشد»[1] مفتيان سابق و معاصر وهابیت همگی اتفاق‌نظر دارند که: «از اقسام كفر در فعل، قربانی برای غير خدا است  و اگر كسی برای اصحاب قبور (در گذشتگان) گاوی يا گوسفندی و يا مرغی قربانی نمايد، این عمل درواقع قصد قربت به آنان (اموات) است. »[2]

یکی از مهم‌ترین اشکالات نظر وهابیت، درباره ذبح این است که ادعای ایشان، از درون خود را نقض کند.
موضوع نزاع در مورد ذبح و قربانی گزاره‌ای است که به‌عنوان نمونه آل شیخ[3] آن را این‌گونه بیان کرده است: «حالتی از ذبح این است که در هنگام ذبح، نام خدا برده شود، (تسمیه) ولی برای غیر خدا باشد و این شرک است.»[4]
اندک توجهی در این جمله، تناقض‌گویی وهابیت را روشن می‌کند. سؤال ما از وهابیت این است که بردن نام خداوند در هنگام ذبح چه معنای دارد؟ اگر اشاره به این است، که ذبح را برای خداوند انجام می‌دهیم، پس تعیین دوباره قصد برای خداوند چیست؟ آیا تحصیل حاصل نیست؟ تحصیل حاصل امر غیر صحیحی است و تعیین دوباره آن لزومی ندارد، و اگر تسمیه در هنگام ذبح، تعیین قصد نیست، پس اقسامی مانند ذبح برای ولیمه و یا اکرام ضیف و غیره که در آن قصد خداوند نیز وجود ندارد، ذبح مشرکانه است که خود وهابیت نیز این را قبول ندارد و ایشان، خود این موارد ذبح را انجام می‌دهند.
همین سؤال را درباره نماز می‌پرسیم، آیا اگر کسی بگوید دو رکعت نماز برای پیامبر (صلی الله علیه و آله) یا برای والدین مرحومم انجام می‌دهم، نماز وی با چه نیتی انجام می‌شود؟ آیا نمازی که با نیت و تکبیر و غیره اقامه می‎‌شود را می‌تواند به نیت غیر خداوند انجام دهد. قرینه بودن نماز و قربانی باید باعث شود، وهابی نماز برای والدین را نیز امری مشرکانه بداند، درحالی‌که به‌خاطر شکل نماز و اذکار نماز و خطاب نماز به سمت خداوند، هرگز نمی‌تواند این ادعا را داشته باشد. این شاهد، تناقض ایشان را بیشتر روشن می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. كشف الشبهات، محمد بن عبدالوهاب، ص ۶۲. وزارة الشؤون الإسلامية والأوقاف والدعوة والإرشاد - المملكة العربية السعودية،1418هـ
[2]. القوادح في العقيده، بن باز، ص ۱۶، عربستان، الرياسه العامه لهيئه الامر بالمعروف،بی‌تا.
[3]. آل شیخ فرزندان محمد بن عبدالوهاب هستند که نسل در نسل مفتی ارشد وهابیت بوده و همگی راه اجداد خویش را در ترویج وهابیت ادامه داده‌اند.
[4]. التمهيد لشرح كتاب التوحيد، دروس ألقاها صالح بن عبد العزيز بن محمد بن إبراهيم آل الشيخ، ص 139، دار التوحيد، 1424 هـ