پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مسیحیان معتقدند که قرآن کریم به وجود روح‌القدس، یکی از اقانیم ثلاثه مسیحیت تصریح کرده و این نشانگر حقانیت عقاید دین مسیحیت است؛ اما علامه طباطبایی (ره) در جواب این پرسش که چرا قرآن کریم یاری روح‌القدس را تنها نسبت به عیسی مسیح منحصر دانسته و بهانه‌ای دست مسیحیان قرار داده است، با توجه به این مطلب که در هیچ جای قرآن اثری از یاری سایر پیامبران توسط روح‌القدس نیست، چنین فرموده‌اند:

«و اگر در ميان همه انبيا، تنها نام عيسى را ذكر كرده، علتش اين است كه هرچند آنچه از جهات فضيلت در اينجا براى عيسى (علیه‌السلام) ذكر كرده، يعنى دادن بينات و تائید به روح‌القدس، امورى است كه به‌حکم آيه: «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ [حديد/ 25] ما پيامبرانمان را با دليل‌هاى روشن فرستاديم» و آيه: «يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا [نحل/ 2] فرشتگان را همراه وحى- كه فرمان اوست- بر هر يك از بندگانش كه بخواهد فرو مى‏‌فرستد تا بيم دهند كه: جز من خدايى نيست، پس از من بترسيد.»، اختصاصى به عيسى بن مريم (علیه‌السلام) ندارد، بلكه بين همه رسولان مشترك است، ولیکن در خصوص عيسى (علیه‌السلام) به نحوى خاص است، چون تمامى آيات بينات آن جناب از قبيل مرده زنده كردنش با نفخه، مرغ آفريدنش، بهبودى دادن به پيسى و كورى و از غيب خبر دادنش، امورى بوده متكى بر حيات و ترشحى است از روح.

و به همين جهت آن را فقط به عيسى (علیه‌السلام) نسبت داده و به نام آن جناب تصريح كرد، زيرا اگر تصريح نمى‏‌‌كرد معلوم نمى‌‏شد كه اين آيات فضيلت خاص او است و مانند اين مى‌‏شد كه بفرمايد: «و آتينا بعضهم البينات و ايدناه بروح القدس، ما بعضى از پيامبران و انبيا را بينات داديم و به روح قدسى تائید كرديم.» كه در اين صورت معلوم نمى‌شد، آن بعض كيست؟ براى اينكه بينات و روح‌القدس مشترك است، نه مختص به پيامبرى معين و زمانى صفت بارز پيامبرى مى‏‌شود كه اسم آن پيامبر را صریحاً ببرد تا شنونده بفهمد كه بينات و تائید به روح‌القدس در آن پيامبر به نحوى خاص است، نه به آن نحوى كه در همه پيامبران هست، علاوه بر اينكه در اسم عيسى (علیه‌السلام) خصوصيت ديگرى هست و در آن آيتى روشن وجود دارد و آن آيت، اين است كه وى پسر مريم است كه بدون پدر از او متولد شد، هم چنان‌که آيه: «وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آيَةً لِلْعالَمِينَ [انبياء/ 91] و او و فرزندش را براى جهانيان عبرتى گردانيديم»، نبودن پدر براى عيسى (علیه‌السلام) و نبودن همسر براى مريم را آيتى براى همه عالميان دانسته، پس مجموع پسر و مادر آيت الهيه روشنى و فضيلت اختصاصى ديگرى است.»

منبع: ترجمه الميزان، موسوى همدانى سيد محمد باقر، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏‌ى مدرسين حوزه علميه قم، ج‏2، ص: 490.