پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ویژگی‌های پیامبران و حجج الهی، انتصاب و معرفی ایشان از جانب حجت قبل می‌باشد. اگر این انتصاب برای یک پیامبر اثبات شود، او نیاز به دلیل دیگری برای اثبات حقانیت خود ندارد. در این میان باید بدانیم که تعیین جانشین حجت‌های الهی، به انتخاب ایشان نبوده و آن‌ها در بیان جانشین پس از خود، فقط وسیله‌ای برای بیان اراده‌ی خداوند هستند.[1]
حسینعلی‌نوری، ملقب به بهاءالله، که حدوداً 160 سال پیش ادعای پیامبری کرده و خود را موعود علی‌ محمد شیرازی (باب) خوانده است: «حضرت بهاءالله در سن 46 سالگی در باغ نجیبیّه بغداد، خود را موعود بیان (من یظهره الله) و موعود همه‌ی کتاب‌های آسمانی و ظهور کلی الهی خوانده و به پیروان حضرت نقطه بیان، اظهار و اعلان فرمود».[2] حال با توجه به ادعای حسینعلی نوری، لازم است به بررسی دو اشکال اساسی که در ادعای ایشان وجود دارد، بپردازیم.
اشکال اول: حسینعلی نوری، خود را موعود کسی خوانده که کذب او بر همگان آشکار و ادعاهای او نظیر بابیت، امامت، پیامبری و خدایی، واضح البطلان است.[3] حسینعلی نوری خود را مدعی جانشینی و موعود کسی می‌داند که خود آن شخص، چندین ‌بار از ادعاهای باطلش توبه کرده و طلب عفو نموده است.[4] بنابراین حسینعلی نوری خود را موعود کسی می‌داند که به اعتراف خودش، هیچ‌گونه مشروعیتی ندارد.
اشکال دوم: بر فرض محال که علی ‌محمد شیرازی را به عنوان پیامبر و حجت الهی هم بپذیریم، نمی‌توان ادعای حسینعلی نوری را (مبنی بر موعود علی‌محمد شیرازی بودن) پذیرفت؛ چرا که علی‌محمد شیرازی (باب)، ظهور موعود خود را بین 1511 تا 2001 سال پس از ظهور خود و تألیف کتاب بیان پیش‌بینی کرده و به آن وعده داده است.[5] بعلاوه آن که علی ‌محمد شیرازی، حکم به طهارت «منی» کرد تا موعودش که قرار است حداکثر تا 2001 سال پس از خودش به وجود بیاید، از پاکی پدید آید.[6] با این حال علی ‌محمد شیرازی، مریدان خود را در این مدت بلا تکلیف نگذاشت و سرپرستی ایشان را به میرزا یحیی صبح‌ازل واگذار کرد.[7]
در نتیجه، حتی در ادبیات باطل بابی هم نمی‌توان جایگاهی برای مقام «من یظهره اللهی» حسینعلی بهاء یافت، چرا که او پیش از حکم به طهارت «منی» توسط باب، به دنیا آمده و بسیار زودتر از آن چه علی ‌محمد شیرازی پیش‌بینی کرده بود (یعنی تنها 13 سال پس از مرگ باب)، ادعای من یظهره اللهی خود را علنی کرده است. بنابراین حتی آن دسته افرادی که معتقد به الهی بودن تعالیم علی‌ محمد شیرازی هستند (تمامی بهائیان)، نمی‌توانند و نباید ادعای پیامبری حسینعلی نوری (بهاءالله) را بپذیرند؛ زیرا ادعای حسینعلی نوری با هیچ‌یک از ملاک‌هایی که علی‌محمد شیرازی برای موعود پس از خود بیان کرده بود، مطابقت ندارد.

پی‌نوشت:

[1]. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، تهران: دارالکتب الاسلامیه، چ 2، 1395 ق، ج 1، ص 222.
[2]. علاءالدین جورابچی، بهاءالله موعود کتاب‌های آسمانی، نسخه الکترونیکی، ص 167.
[3]. سیدحسین‌علی موسوی‌زاده، منادیان تاریکی (افشای باورهای بهائیت)، تهران: شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، 1392 ش، صص 43-42.
[4]. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: کذب مدعیان استقامت علی‌محمد شیرازی
[5]. علی‌محمد شیرازی، بیان فارسی، نسخه‌ی سایت بیانیک، ص 61.
[6]. همان، ص 126.
[7]. ادوارد برون، مقدمه‌ی نقطة الکاف، نسخه‌ی دیجیتال، ص 23.