پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تمام ادیان الهی اعتقاد به وجود منجی آخر الزمان دارند که دنیا را از شر ظلم و جور پاک می‌کند و عدالت را بر زمین جاری می‌کند و مسلمانان نیز مانند دیگر ادیان، منتظر ظهور منجی عالم بشریت حضرت بقیة الله الأعظم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هستند و در روایات زیادی هم در کتب شیعه و اهل تسنن که در حد تواتر است از ظهور آن حضرت خبر داده‌اند مانند خبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که می‌فرمایند: «اَلْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِي اِسْمُهُ اِسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی وَ هُوَ اَشْبَهُ النَّاسِ بِی خَلْقاً وَ خُلْقاً تَکُونُ لَهُ غَیْبَۀٌ وَ حَیْرَۀٌ فِی الْاُمَمِ حَتَّی تَضِلَّ الْخَلْقُ عَنْ اَدْیَانِهِمْ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَقْبَلُ کَالشَّهَابِ الثَّاقِبِ یَأتِی بِذَخِیرَۀِ الاَنْبِیَاءِ(ع) فَیَمْلَأُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْما[1] مهدی(عج) از فرزندان من است، اسم او اسم من است و کنیه او کنیه من می‌باشد، او از حیث آفرینش و اخلاق شبیه‌ترین مردم به من است، او غائب خواهد شد و مردم دربارۀ دین‌شان سرگردان می‌شوند، در این هنگام مهدی (عج) مانند تیر شهاب با ذخیرۀ انبیاء خواهد آمد پس زمین را پر از عدل و داد می‌کند کما این‌که پر از ستمگر و ظلم شده است».

در حالی که اکثر مسلمانان جهان اعتقاد به زنده بودن آن حضرت دارند و منتظر ظهور آن حضرت هستند بعضی از اقطاب صوفیه که به ظاهر و از روی ریا ترک دنیا کرده‌اند در سخنان خود خبر از مرگ حضرت مهدی(عج الله تعالی فرجه الشریف) می‌دهند مانند علاء الدوله سمنانی قطب هفدهم فرقه ذهبیه که درباره حضرت می‌گوید: «خدا می‌داند آن‌گاه او(حضرت مهدی) غایب شده بود در طبقه ابدال درآمده و هم‌چنان عمر یافت تا قطب ابدال شد و نوزده سال قطب بود و خدای می‌داند که او مرده است و او را در مدینةالرسول دفن کردند و شبهه در این نیست.»[2]

در حالی که در روایتی امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند:« لَوْخَلَتِ الاْرْض طَرْفَهَ عَیْن مِنْ حُجَّه لَساخَتْ بِأهْلِها.[3] اگر زمین لحظه ای خالی از حجّت خداوند باشد، اهل خود را در خود فرو می‌برد» چطور بعضی از اقطاب صوفیه این‌ چنین به صراحت قائل به مرگ امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌شوند، آیا جز این است که حضرت را مانعی برای رسیدن خودشان به ریاست و حکومت مطلق بر انسان‌ها می‌بینند؟ این اقطاب صوفیه در سخنان خود با قطب خواندن حضرت می‌خواهند بگویند قطب همان امام است و بعد از قائل شدن به مرگ حضرت می‌خواهند در ذهن مردم این‌ چنین القاء کنند که، حال که حضرت از دنیا رفته پس خودشان امام و حجة خداوند بر روی زمین هستند.

هم‌چنین در مورد حلاج هم این حرف ثابت می‌شود چون حلاج هم معتقد به مرگ حضرت بوده است هم‌چنان‌که در کتب معتبر شیعی آمده است که: «حلاج در آغاز خود را رسول امام غایب و دلیل و باب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) معرفی می‌کرد ولی چون کثرت یاران و پیروان خود را مشاهده کرد، ادعا کرد که امام دوازدهم(مهدی موعود) بدرود حیات گفته و امامی ظاهر نخواهد شد».[4] اما تأسف برای کسانی است که حلاج را عارف بالله می‌دانند و مرید او هستند در حالی که حلاج  قائل به زنده بودن حضرت نیست و این کار بزرگان صوفیه نشان دهنده این است که صوفیه برای رسیدن به حکومت حاضر به قربانی کردن هرکسی حتی امام خود نیز هستند.

پی‌نوشت:
[1]. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، محمد باقر کمره‌ای، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1377، ج 1، باب 25، ح 1
[2]. سمنانی، علاء الدوله، چهل مجلس، اساطیر، تهران، 1379، چاپ اول، ص 176
[3]. ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرایع، مومنین، قم، 1380، ص 198، ح 21
[4]. طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، مسجد مقدس جمکران، قم، 1387، ص 62، ص 261