پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله اقدامات جامعه جهانی، تشکیل نهادها، سازمان‌ها و تشکلاتی است برای احقاق حقوق مردمی که در این اجتماع چندین میلیارد نفری، دچار حادثه و یا مشکلاتی از قبیل جنگ و ظلم و ستم می‌شوند و از این طریق ضمن در جریان قرار دادن دیگر مردم جهان، به نوعی نیز باحمایت دیگر مقامات مربوطه از حقوق این افراد دفاع کنند و مانع تجاوزات ظالمانه علیه مردم ستم‌دیده شوند.
به عنوان مثال جمعیت صلیب سرخ جهانی درهنگام بروز حوادث، بدون تعصب قومی و ملیتی و صرف نظر از این که حادثه در چه کشوری و در میان چه مردمی اتفاق افتاده است، به امداد رسانی آسیب‌دیدگان می‌پردازد و کمک‌های مردم نهاد را از سراسر کشورها و دول آن‌ها به دست حادثه‌دیدگان می‌رساند.[1] همچنین در هنگام بروز جنگ بین کشورها نیز اسیرانِ دو طرف مخاصمه را شناسایی کرده و از حقوق انسانی آن‌ها دفاع می‌کند که مبادا در خلال دشمنی‌های منجر به جنگ، از حقوق اولیه و انسانی خود محروم بمانند.[2]
این‌ها همه که بیان شد در صورتی می‌توانند مسئولیت جهانی خود را به خوبی انجام دهند که تحت تأثیر قدرت‌های بزرگ قرار نگرفته و بدون در نظر گرفتن این‌که در بروز حادثه‌ی ایجاد شده، چه کسانی نقش داشته و یا از کدامین طرف دعوا پشتیبانی می‌کنند، به انجام مسئولیت محوّل شده‌ی خود بپردازند و از حقوق حادثه‌دیدگان دفاع نمایند. خوشبختانه این مهم در مورد بروز حوادث طبیعی مانند: سیل، طوفان، زلزله، آتش‌سوزی و مواردی از این قبیل تا حدود زیادی رعایت شده و ارگان‌های ذی‌ربط رضایت عمومی کشورها را کسب نموده‌اند.[3]
امّا بعضی از این مجامع بین‌المللی متأسفانه علی‌رغم اسم و عنوانی که به یدک می‌کشند، در انجام اموری که می‌بایست نسبت به انجام آن متعهد باشند، قصور می‌کنند. قصوری که ناشی از تحت تأثیر قرار گرفتن قدرت‌های صاحب نفوذ در منطقه و یا در مقیاس جهانی است. صفتی که به هیچ عنوان توجیه پذیر نبوده و متناسب با ضرورت‌های تشکیل آن نیست. و البته تعلل در همکاری یا بیان واقعیت و یا حداقل، اعلام محکومیت عواملی که به شکلی در ایجاد ظلم و ستم در میان بعضی کشورها نقش داشتند، صورت نمی‌پذیرد.
و بازهم باید بگوییم متأسفانه نمونه‌های این قبیل نابرابری‌ها که با پشتوانه دُوَل صاحب قدرت غربی و آمریکا صورت می‌گیرد بسیار زیاد است. از جمله به عدم محکومیت دولت بعثی عراق در 8 سال جنگ تحمیلی می‌توان اشاره کرد که پس از گذشت سالیان طولانی، و با تعلل فراوان، (در نهایت) آن را به عنوان کشور و دولت متجاوزگر معرفی نمودند.[4] و پس از آن نیز به نمونه‌های بسیار زیادی بر می‌خوریم که وضعیت مشابه مثال قبل را برای ما ملموس می‌کند. برای بیان نمونه‌های فعلی آن نیز می‌توان به مظلومیت و کشتار مسلمانان نیجریه و از جمله رهبر دینی آن به نام «شیخ زکزاکی» اشاره کرد که در ماه‌های اخیر بی‌رحمانه مورد هجوم قرار گرفتند،[5] و علی‌رغم بی‌حرمتی‌ها و قتل و غارت‌های اموال و بازداشت بدون علت بسیاری از ایشان، متأسفانه شاهد هیچ اقدام بشردوستانه و حمایت‌گرانه‌ای در جهت محکومیت متجاوزان نبودیم.
امید است سازمان‌ها و نهادهای مسئول در جهان امروزی، بدون تأثیرپذیری از قدرت‌های صاحب نفوذ در انجام مسئولیت انسانی و قانونی خود تعلل نورزند و با اقتدار کامل نسبت به احقاق حق مردم مظلوم جهان، اقدامات شایسته انجام دهند. (ان‌شاء الله)

پی‌نوشت:
[1]. تبیان، کد خبر 164050، 18/2/1390
[2]. همان
[3]. مهر، کد خبر 3003289، 9/11/1394
[4]. حوزه، کد خبر 58090، 18/9/1386
[5]. پایگاه تحلیلی خبری 598، کد خبر 354594، 22/9/1394