پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طبق آنچه مشهور شده است، علت کفالت علی (علیه السلام) توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله) به خاطر اوضاع اقتصادی سختی بود که قریش گرفتار آن شده بود. از آن طرف ابوطالب دارای فرزندان زیادی بود که کار را بر وی دشوارتر ساخته بود. بنابراین پیامبر (صلی الله علیه و آله) به عمویشان عباس پیشنهاد داد تا سرپرستی یکی از فرزندان ابوطالب را به‎عهده بگیرند. عباس جعفر را و پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز علی (علیه السلام) را قبول نمودند.[1]
امّا حقیقت ماجرا چیز دیگری است. داستان فوق از جهات مختلفی قابل نقد است. اولا: عیال ابوطالب از پیامبر (صلی الله علیه و آله) بیشتر نبوده است. چراکه وی فقط با همسرش و علی (علیه السلام) بوده در حالیکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) سه دختر -زینب، رقیة و ام کلثوم- داشته‎اند.[2]
ثانیا: جعفر، عقیل و طالب خردسال نبودند و کفالت آن‎ها بی معناست. جعفر شانزده ساله، عقیل بیست و شش، و طالب سی و سه سال داشته است. بنابراین به‎نظر می‎رسد حقیقت ماجرا آن‎چیزی است که در کتاب مناقب ابی طالب نقل شده است، که پیامبر (صلی الله علیه و آله) به ابو طالب می‎فرماید: «انی احبّ أن تدفع الیّ بعض ولدک یعنینی علی أمری و یکفینی.[3] همانا دوست دارم که یکی از فرزندانت را به من بدهی تا در أمر من یاریم کند و مرا کفایت نماید.»
بنابراین طبق شواهد علت واقعی این کفالت، آن بوده است که علی (علیه السلام) از همان کودکی در دامان پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرورش یابد تا بتواند وصایت و خلافت الهی را عهده‎دار گردد.

پی‎نوشت:
[1]. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین: ج3 ص567، ح 6463. ابن اثیر، الکامل: ج2 ص58. و سایر منابع.
[2]. سید جعفر مرتضی، الصحیح من سیرة الامام علی (علیه السلام): ج1 ص124، ولاء المنتظر.
[3]. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب: ج2 ص180، مطبعة الحیدریة: النجف.

نویسنده: سلام