پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ در كتاب مقدس نسبت به شاگردان حضرت عيسي (علیه السلام) مطالبی ذكر شده است كه نشان از بی‌ایمانی آنان دارد، درحالی‌که در منابع اسلامی از حواريون به‌عنوان افرادی باایمان واقعی ياد شده است. به‌عنوان‌ مثال در انجيل متی چنين آمده است: «پس عیسی او را نهیب داده دیو از وی بیرون شد و در ساعت آن پسر شفا یافت اما شاگردان نزد عیسی آمده در خلوت از او پرسیدند: چرا ما نتوانستیم او را بیرون كنیم؟ عیسی ایشان را گفت: به سبب بی‌ایمانی شما؛ زیرا هرآینه به شما میگویم اگر ایمان‌ِ به‌قدر دانه خردلی می‌داشتید. بدین كوه می‌گفتید ازاینجا به آنجا منتقل شو البته منتقل می‌شد و هیچ امری بر شما محال نمی‌بود.»[1]
همچنين در انجيل لوقا، حضرت عيسی (علیه السلام) آنان را نفهم خطاب می‌کند: «و اینك در همان روز دو نفر از ایشان می‌رفتند به‌سوی قریه‌ای كه از اورشلیم به مسافتِ شصت‌تیر پرتاب دور بود و عِموآس نام داشت؛ و با یكدیگر از تمام این وقایع گفتگو می‌کردند؛ و چون ایشان در مكالمه و مباحثه می‌بودند ناگاه خودِ عیسی نزدیك شده با ایشان همراه شد. ولی چشمان ایشان بسته شد تا او را نشناسند... او به ایشان گفت: ای بی‌فهمان و سست‌دلان از ایمان آوردن به آنچه انبیا گفته‌اند. آیا نمی‌بایست كه مسیح این زحمات را بیند تا به جلال خود برسد؟»[2]
اما در منابع شيعي همان حواريون، افرادی با اخلاص و ايمان واقعی معرفی می‌شوند، قرآن كريم می‌فرماید: «فَلَمَّا أَحَسَّ عيسى‏ مِنْهُمُ الْكُفْرَ قالَ مَنْ أَنْصاري إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ [آل‏عمران: 52]؛ هنگامی‌که عيسى از آنان (مردم) احساس كفر (و مخالفت) كرد، گفت: كيست كه ياور من به‌سوی خدا (براى تبليغ آيين او) گردد؟ حواريان [شاگردانِ مخصوصِ او] گفتند: ما ياوران خداييم به خدا ايمان آورديم و تو (نيز) گواه باش كه ما اسلام آورده‏‌ايم». قابل‌توجه اينكه حواريون در پاسخ عيسى (علیه السلام) نگفتند ما ياور توییم، بلكه براى اينكه نهايت توحيد و اخلاص خود را اثبات كنند و سخن آنان هیچ‌گونه بوى شرك ندهد گفتند: ما ياوران خداييم  و آيين او را يارى مى‌‏كنيم و تو را بر اين حقيقت گواه مى‏‌گيريم، گويا آن‌ها نيز احساس مى‏‌كردند كه در آينده افراد منحرفى ادعاى الوهيت مسيح (علیه السلام) خواهند كرد و بايد به آن‌ها دستاويزى نداد. ضمناً تعبير به اسلام در آيه فوق دليل بر اين است كه اسلام آيين تمام انبياء بوده است.[3] یعنی همه انبیا الهی موحد بوده‌اند و هیچ‌گونه شرکی نسبت به خداوند متعال نداشتند، حضرت عيسي (علیه السلام) خطاب به شاگردانش می‌فرماید: «از روى حقيقت به شما مى‏‌گويم: اى گروه حوّاريان! به‌راستی‌که شما امروز در ميان مردم چون زندگان در ميان مردگان هستيد، پس با مرگ زندگان، نميريد.»[4]

پی‌نوشت:

[1].‌ متي 17: 18 -20
[2]. لوقا 24: 13 - 26
[3]. تفسير نمونه، ج‏2، ص: 563
[4]. تحف العقول، ترجمه حسن‌زاده، ص 949