پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مسیحیت شعبه‌ای از یهودیت است. در انجیل متی باب 5 چنین می‌خوانیم: «گمان مبرید که آمده ام تا تورات یا صحف انبیاء را باطل سازم نیامده ام تا باطل نمایم بلکه تا تمام کنم. زیرا هر آینه به شما می‌گویم تا آسمان و زمین زایل نشود همزه یا نقطه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود. پس هر که یکی از این احکام کوچک‌ترین را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد در ملکوت آسمان کمترین شمرده شود اما هر که به عمل آورد و تعلیم نماید او در ملکوت آسمان بزرگ خوانده خواهد شد».[1]

کتاب مقدس مورد اعتقاد مسیحیان مشتمل بر دو بخش است. عهد عتیق و عهد جدید. عهد عتیق همان کتاب دینی یهود است. بر این اساس منطقی و لازم است که برای شناخت مسیحیت، یهودیت نیز شناخته شود. در این نوشتار بر مبنای کتاب مقدس به نوع شناخت و باور یهودیت در اساسی‌ترین موضوع می‌پردازیم تا نشان داده شود که چه نسبتی بین خداشناسی یهودیت با مسیحیت برقرار است. در موضوع «خدا» به عنوان محوری‌ترین و اساسی‌ترین موضوعات دینی –که دغدغه‌ی همه‌ی ادیان است- یهودیت چه باوری دارد؟ آیا به وجود خداباور دارد؟ به یگانگی‌اش چطور؟ با رجوع به اسفار خمسه‌ی کتاب مقدس (تورات) به عنوان اصلی‌ترین منبع معرفتی، باور و اعتقاد یهود نسبت به خدای متعال را این‌گونه می‌یابیم.

1. وجوب باور خدا؛ هر یهودی بایستی به وجود خداوند عالم باور و اعتقاد داشته باشد. در سفر خروج آمده: «من هستم یهوه، خدای تو، که تو را از زمین مصر و از خانه‌ی غلامی بیرون آوردم. تو را خدایان دیگر غیر از من نباشد».[2]
2. تصدیق یگانگی‌اش؛ هر مؤمن یهودی بایستی معتقد باشد که خدا وجود دارد و تنها یکی هم هست. در سفر تثنیه آمده: «ای اسرائیل بشنو، یهوه، خدای ما، یهوه واحد است».[3]
3. او را دوست داشتن؛ هر یهودی معتقد به کتاب مقدس باید خدای بزرگ را دوست داشته باشد. در باب ششم تثنیه آمده: «پس یهوه خدای خود را به تمامی جان و تمامی قوت خود محبت نما».[4]
4. لزوم ترسیدن از او؛ یهودیان بایستی تنها از خداوند قادر بترسند. در تثنیه آمده: «از یهوه خدای خود بترس ...».[5]
5. پرستیدنش؛ تنها خداوند معبود انسان است و یک یهودی فقط باید او را بپرستد. در سفر خروج آمده: «و یهوه، خدای خود را عبادت نمایید ...».[6]
6. وجوب وفاداری به او؛ یهودیان بر پایه‌ی آموزه‌های کتاب مقدس بایستی به خداوند عالم وفادار بمانند. در تثنیه آمده: «... و به او ملصق شو...».[7]
7. سوگند فقط به نام او؛ یهودیان فقط می‌توانند و بایستی به نام او سوگند یاد کنند. با در تثنیه آمده: «... و به نام او قسم بخور».[8]
8. اطاعت مختص او؛ یهودیان باورمند بایستی فقط مطیع و فرمان‌بردار خداوند حاکم باشند. در سفر تثنیه آمده: «تو را به حضور من خدايان ديگر نباشند... آنها را سجده و عبادت منما».[9]
9. تقدیس نام او؛ خداوند وجود مقدس و منزهی است که هر یهودی بایستی نامش را تقدیس کند. در سفر لاویان آمده: «و نام قدوس مرا بی‌حرمت مسازید ...»[10].

پی‌نوشت‌ها:

[1]. متی، 5: 17-20.
[2]. خروج، 20: 2-3.
[3]. تثنیه، 6: 4.
[4]. همان، 6: 5.
[5]. همان، 6: 13.
[6]. خروج، 23: 25.
[7]. تثنیه، 10: 20.
[8]. همان.
[9]. تثنيه، 5: 7-9.
[10]. لاویان، 22: 32.