سرنوشت مبهم پیامبران قبل از عیسی علیه السلام در نظریه فداء
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شاید میتوان گفت سرّ رویکرد مردم به دین، نیاز فطری آنها به رستگاری و نجاتطلبی است. در مسیحیت نیز نجات از اصول اساسی این دین بهشمار میرود. بر خلاف اکثر مذاهب که در مورد کفاره گناهکاران تعلیماتی وجود دارد و شخص گناهکار میبایست خطای خود را پذیرفته و سعی بر جبران آن کند، اما در مسیحیت بحث بهگونهای دیگر است.
مسیحیان معتقدند با گناه نخستین آدم، بهساحت خداوند بیاحترامی شد و انسان بهخاطر گناه آدم مورد غضب خداوند قرار گرفت. تا اینکه خداوند حضرت عیسی(علیه السلام) را به زمین فرستاد تا با آنکه زندگی پاکی داشت، بهجای ما مجازات شود[1]؛ زیرا خداوند نمیتواند گناهی را بدون مجازات رها کند و برای آنکه با عدالت او منافات نداشته باشد(!)، عیسی(علیه السلام) را مجازات کرد و از لحظه فدای عیسی(علیه السلام) انسان نجات یافت[2].
اشکالات و نقایض فراوانی بر این عقیده الوهیتی مسیحیان وارد است که ما قصد اشاره به همه آنها را نداریم اما آنچه که اکنون مورد سوال ماست این است که اگر با فدای عیسی(علیه السلام) انسان نجات یافت و بدون قربانی شدن او احدی نجات نمییافت، سرنوشت پیامبران قبل از عیسی مسیح(علیه السلام) و پیروان آنان چه خواهد بود؟ پیامبرانی که مبلغ رسالت خداوند متعال و از بندگان مؤمن و مخلص او بودهاند. آیا سرنوشت این خوبان عالم هستی به خاطر آنکه قبل از عیسی(علیه السلام) میزیستند جهنم خواهد بود؟ یا اینکه این افراد بدون قربانی شدن عیسی(علیه السلام) نجات یافته و در بهشتند؟
آنچه که مسلم است مسیحیان نمیتوانند قائل شوند که جایگاه پیامبرانی همچون ابراهیم و موسی(علیهما السلام) جهنم است؛ زیرا معنای آن این خواهد بود که هزاران سال دعوت پیامبران از مردم کاملاً بیهوده بوده و انسانها چه ایمانداران، چه کافران و چه خود پیامبران راه نجاتی نداشتهاند. همچنین اگر معتقد شوند که این افراد بدون اعتقاد به عیسی مسیح(علیه السلام) نجات یافته و پاک شده اند، پذیرفته اند که راهی به جز فداء نیز برای نجات وجود دارد. داستان ایلعاذر در عهد جدید نیز مؤید همین مطلب است که بدون اعتقاد به فداء نیز میتوان رستگار شد. همان گونه که ایلعاذر با آن که عیسی(علیه السلام) را درک نکرد، اما به محض فوت همنشین ابراهیم(علیه السلام) قرار گرفت و مورد تسلی و آرامش واقع شد[3].
پینوشت:
[1].ویلیام هورن، راهنمای الهیات پروتستان، تهران، شرکت انتشاراتی علمی و فرهنگی، بیتا، ص24، با اختصار.
[2]. رجوع کنید به: اول کرنر، خداوند ما عیسی مسیح،بیجا، بیتا، بینا، ص119.
[3]. لوقا 16: 19.
افزودن نظر جدید