باسلام و احترام گاهی با خود می اندیشم که آزادی بیان چیست؟ چقدر ما مدعیان به آنچه می گوییم وفاداریم؟ آیا حق و باطل بر اساس دیدگاه ما استوار می شود؟ آیا حقیقت آشکار است؟ در این صفحه نویسنده ای مطالبی سراسر خلاف واقع نوشته بدون هیچ مدرک و سندی در حالی که مرتب دم از سند می زند! نوشته هایش نشان می دهد نه با تفقه آشناست و نه با فلسفه نه با کلام نه با عرفان نه با تصوف! نه آن چنان تقوایی در کلام دارد که یادی هم از قیامت و موقع حساب کرده باشد. اما صاحبان نظر که در ذیل این نوشته بی اساس نظریاتی نوشتند بعضی کم از نویسنده نیستند. بعضی در صدد پاسخند و عده ای در صدد تأیید! اما پایگاهی که خود را به مقید به جامع بودن می داند اگر باشد، نه به آزادی بیان وفادار است و نه به انصاف! هر پاسخی که بی خطر بود یا رسوا کننده نبود تأیید می کند ولی در پاسخی که احساس خطر کند یا رسوایی از انعکاس آن خودداری می کند به حساب خودشان مدیریت می کنند!!! این پز بی طرفی را کنار بگذارید و فکر کنید در آزادی بیان لطیفه ایست که در تعصب و تهجر نیست.