دو سال قبل از مرگ معاویه در سال 58 هجری، امام حسین (علیه‌السلام) در مراسم حج شرکت کرد؛ در ایام حج، در سرزمین منا، همه بنی‌هاشم و شیعیان و بزرگان انصار و جمعی از تابعان را به یک گردهمایی دعوت کرد؛ بیش از هزار نفر در این نشست اجتماع کردند. حضرت برخاست و سخنرانی پرشوری کرد و فرمود: «همانا این طاغوت (معاویه) برخوردهایی با ما و شیعیان ما کرد که همه شما می‌دانید، دیده‌اید و گواه بودید و اخبار آن به شما رسیده است. من می‌خواهم اموری را از شما بپرسم، اگر راست گفتم، مرا تصدیق کنید و اگر دروغ گفتم، تکذیبم کنید. گفتارم را بشنوید و آن را به خاطر بسپارید و پس از بازگشت، پیامم را به افرادی که مورد اطمینان شما هستند، ابلاغ کنید و آنها را به آنچه می‌دانید (از ستم‌های معاویه و پیکار با او) دعوت کنید، من ترس آن دارم، با ادامه این اوضاع، حق فرسوده و نابود گردد، (ولی خداوند نورش را تکمیل می‌کند و هر چند کافران آن را نپسندند). آنگاه حضرت با بیان آیات قرآن و احادیث پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پیرامون برتری امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و شایستگی او و فرزندانش برای امامت، استشهاد کرد. امام هر فرازی را که بیان می‌کرد، حاضران فریاد می‌زدند: «آری خدا را گواه می‌گیریم، که این گفتار را از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شنیده‌ایم و به صدق آن گواهی می‌دهیم» و اینگونه سخنان حضرت را تصدیق می‌‌کردند.