برادر عزیز: شما استدلال این قسمت از داستان به برداشت رهبری از این آیه که دلالت بر وحدت و آزادی و جمع شدن نه تنها امت اسلام و مابقی موحدین زیر پرچم واحد و کلمه توحید است را متوجه نشدید*** منطق اسلام در مواجه با اهل کتاب تمرکز بر محور واحد توحید و یگانگی خدا و پرهیز از دوگانگی و قبول شرک است در اسلام تکفیر در مواجه با ادیان خصوصا ادیان الهی راه ندارد لذا فرمود لکم دینکم ولی الدین آیه شریفه لا اکراه فی الدین نیز دلات بر همین مساوات در حق سخن گفتن و استفاده از ازادی بیان در حکومت اسلامی است در عین حال جای گفتگو کلامی بین ادیانی با پرهیز از تکفیر و توهین و متهم انگاری مخالف نیز باز است و وحدت نیز همین است تمرکز بر مشترکات و جلو گیری از تکفیر و محاربه ناثواب و نابجا**** اما در مورد این قسمت از سوالاتان که این برداشت را با محوریت و کلیدی بودن معرفت به اهل بیت علیهم السلام متناقض پنداشته اید، نیر باید گفت توحید مراتبی دارد که در بعضی از مراتب آن جز به اعتقاد به امام دوازدهم حی ممکن نیست و در بعضی از مراتب آن یقین یعنی رویت آن حی غایب از نظر!! و منکر امام حی منکر حکمت خدا و ..می باشد.**** اینجا منظور، ازادی بیان ادیان و موحدین و عدم تکفیر انهاست که تا دست محاربه در حکومت اسلامی نبرده حفظ حرمت جان و مال ناموسشان واجب بحث علمی و کلامی ، گفتم بجای خود اما اگر در حکومت اسلامی خلخال از پای زن یهودی ربودند و مسلمانی از این غم مرد اصراف نکرده است (نقل مضمون کلام مولی علی) هر چند که بین محبین مراتب مختلفی از معرفت حکم فرما است**** در پایان جمله ی خود، نوشته اید از دوستی دشمنان و غاصبین حقوق انها برایٔت بجویند تا به توحید حقیقی هدایت پیدا کنند و لازمه توحید را التزام به ولایت بر شمرده اید ضمن تذکر تفاوت مراتب توحید متذکر می شود اهل سنت نیز محب غاصبین حق اهل بیت نیستند و از دشمنان و غاصبین حقوقشان برائت می جویند باز بحث کلامی و اختلافات در جای خود اما در مورد جاهل قاصر و مقصر تحقیق کنید حکم خداوند در مورد کسی که تحقیق کرده و حق نزد خدا را نیافته چیست؟*** که چنین فردی جاهل قاصر می شود**** آیاخداوند علیم حکیم مهربان که عقاب بلا بیان را نیز قبیح می داند بیان نشده عذاب نمی کند به این موحد زرتشتی یا اهل سنت و ... یا بالاتر معتقد به ادیان ابتدائی فوت شده در جنگل های آمازون در برزخ بغضب حکم کرده و او را در جهنم عذاب خود میسوزاند؟***************************************************** هَيْهَاتَ مَا ذَلِكَ الظَّنُّ بِكَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِكَ وَ لاَ مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِينَ مِنْ بِرِّكَ وَ إِحْسَانِكَ همه اين امور از بنده نوازى تو بس دور است، هرگز گمان ما به تو اين نيست و نه از فضل تو چنين گويند و نه به آنچه كه از خوبى و احسانت با اهل توحيد رفتار كرده اى شباهتى دارد،