پادشاهان ایران را از مردم ایران جدا دانستیم، چون اولاً پادشاهان غرق در فساد بودند. ازدواج با مادر و خواهر و دختر نتیجه تلاش پادشاهان و اشراف ایران باستان است. پادشاهانی مغرور و خودخواه که هیچگاه پشتوانه مردمی نداشتند. برای همین همواره مردم را در طبقه پایین و بیسواد نگه میداشتند و با شمشیر بر مردم حکومت میکردند. در زمان انوشیروان بارها مردمان ایرانی قیام کردند. اما هر بار سرکوب شدند. این یعنی حکومت مردمی ؟