پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در هر قومی، خوب و بد وجود دارد. نه می‌توان همه مردم را ستایش کرد و نه می‌توان همه را نکوهش کرد. بسیاری از مردمان لُر، به ویژه قِشر مؤمن آن، انسان‌هایی پاک، شریف و درستکار هستند که در راه اسلام و ایران، بسیار جانفشانی کردند. اما برخی از مردمان لُر چنین ویژگی مثبتی ندارند. این طبیعی است. در میان همه اقوام، از فارس و کرد و عرب و ترک و بلوچ و... همین قضیه حکم‌فرماست. برخی خوب هستند و برخی بد.

شوربختانه در این سال‌های اخیر، اقلیتی از لرها تحت تأثیر رسانه‌های انگلیسی و صهیونیست، فریب خورده و به اسلام‌ ستیزی روی آوردند. آنان می‌گویند ما آریایی اصیل هستیم؛ نیاز به اسلام نداریم؛ شاهنامه را داریم و سخنانی از این دست. به ویژه بر روی شاهنامه تأکید و پافشاری بسیار دارند.

آیا این هم‌وطنان فریب‌ خورده نمی‌دادند که در شاهنامه، لرها مردمانی غیرایرانی، بی‌فرهنگ و دزد نامیده شدند؟

حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه می‌گوید: بهرام گور، فرمان داد تا گروهی از مردمان را که "لوری" (لُر) نامیده می‌شدند، از هندوستان به ایران بیاورند تا در کوی و برزن، بربط بنوازند. همچنین بهرام، به آنان خر،  گاو و گندم داد تا کشاورزی کنند. اما لُرها، گاوها را کشتند و خوردند. گندم‌ها را نیز خوردند. سر سال، نزد بهرام آمدند و گفتند هر چه دادی همه را خوردیم. پس بهرام از این رفتار نابخردانه آنان شگفت‌ زده شد.

فردوسی می‌گوید از آن زمان، لوری‌ها (لُرها) به دزدی و راهزنی مشغولند.

در پایان باید گفت که ما این سخن فردوسی علیه مؤمنین و نیکان قوم لُر را نمی‌پذیریم ولی از این سیلیِ فردوسی به رخِ بی‌خردانِ متوهّم و فریب‌ خوردگان، خوشحالیم. تا باد چنین بادا.